part 2

784 107 4
                                    

'အဆင္ေျပရဲ႕လား ? 'လို႔ေမးတဲ့ေမးခြန္းက
႐ိုးရွင္းေပမဲ့ ေမးတဲ့လူက မင္းျဖစ္ေနတဲ့အခါ
အေျဖေတြဟာ ထင္သေလာက္ မလြယ္ကူေတာ့ဘူး

.................................................................

"Jungkook...."

"ေျပာ"

"ငါတို႔ သူငယ္ခ်င္းသက္တမ္း
ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ ?"

ငါနဲ႔ မင္းနဲ႔ စသိတာ ငါတို႔အသက္
၉ ႏွစ္ကတည္းက ....
အခုဆို မင္းလည္း ၁၈ေက်ာ္လို႔
ငါေတာင္ ၁၉ ဝင္ေနၿပီဆိုေတာ့
၁၀ ႏွစ္ေလာက္ရိွေရာေပါ့။

ဒါေပမဲ့ ငါ့အတြက္ေတာ့
မင္းကိုစႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ကစလို႔
ႏွစ္ေတြ ႏႈတ္လိုက္မယ္ဆို ၇ ႏွစ္ ။
က်န္တဲ့ ၃ ႏွစ္လံုးလံုး ငါမင္းကိုခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔
သူငယ္ခ်င္းလို႔ေတာင္မသတ္မွတ္ခဲ့ေတာ့ဘူး။

"ငါ မသိဘူး ၁၀ႏွစ္လား ? ၈ႏွစ္လား ? "

"Jungkook ရာ.... "

စိတ္ပ်က္တဲ့အသံနဲ႔ေျပာလာသည့္ထယ္ေယာင္း။

"၁၀ ႏွစ္နဲ႔ ၆လ ရိွၿပီေလ ... "

"ဟုတ္လား ?? ငါမမွတ္မိေတာ့ဘူး"

တကယ္လည္းမမွတ္မိေတာ့ပါ။
Taehyung တစ္ေယာက္ပဲ
ေခါင္းအ႐ႈပ္ခံၿပီးမွတ္ေနျခင္း။



"ဟင္း .... မင္းငါတို႔ႏွစ္ေယာက္အမွတ္တရေတြကို
လြယ္ လြယ္မေမ့သင့္ဘူး"

ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္အမွတ္တရေတြကို
လြယ္ လြယ္မေမ့သင့္ဘူး ?
မင္းနဲ႔ပတ္သက္ရင္အေသးအဖြားေလးကအစ
ဂ႐ုစိုက္တတ္တာသိရက္နဲ႔ကြာ ထယ္ေယာင္းရာ။

"အင္း ... ေနာက္ဆို ငါမွတ္ထားလိုက္မယ္"

"မင္း ... ငါ့ကို ....."

"ေျပာေလ ဘာလို႔လည္း ? "

"ဟင့္အင္း ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး"

ေျပာၿပီးအခန္းထဲကထြက္သြားေသာေၾကာင့္

"ကင္မ္ထယ္ေယာင္း ! အတန္းမတက္ဘူးလား ?"

"အိမ္သာသြားမလို႔ "

ေနာက္လွည့္မၾကည့္ကာေျပာသြားတဲ့ထယ္ေယာင္း၊
လက္ကာျပၿပီး စာသင္ခန္းထဲကထြက္သြားတဲ့ပံုက
သူ႕ကိုဘာလို႔မွန္းမသိဝမ္းနည္းေစသည္။





The Story of Anemone Where stories live. Discover now