ထယ္ေယာင္းက သူ႕လက္ေပၚတင္
ေမ့လဲသြားတာမလို႔
ဂ်ံဳးကုလည္း အမ်ားႀကီးေတြးမေနေတာ့ဘဲ
ေဆး႐ံုကိုေခၚလာလိုက္သည္။
ေဆး႐ံုေရာက္ေတာ့ ဆရာဝန္က ထယ္ေယာင္းကို
ခဏေလာက္ ေအာက္စီဂ်င္႐ႉခိုင္းၿပီးမွ
အားေဆးသြင္းလိုက္ရတယ္။
"ေနာက္နာရီဝက္ေလာက္ဆိုရင္ေတာ့
လူနာက သက္သာသြားမွာပါ "
"သူဘာျဖစ္တာလည္းဟင္ ဆရာ"
"လူနာက ေရွာခ့္ရသြားတာလို႔ေျပာလို႔ရတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္းအေၾကာင္းအရင္းမသိဘူးေပါ့ေလ။
လူနာက ေရွာခ့္ရၿပီး အသက္႐ႉမဝေတာ့တာ။
အရင္ကတည္းကလည္း အားနည္းေနတာနဲ႔ အခုလိုေမ့လဲသြားတာပါ"
"ဟုတ္ ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာ"
ဆရာဝန္ထြက္သြားေတာ့
ေဆး႐ံုခန္းထဲ သူရယ္၊ထယ္ေယာင္းရယ္ပဲ
က်န္ေတာ့သည္။
ေဆး႐ံုကုတင္ေပၚလွဲေနရတဲ့ထယ္ေယာင္းကို
ေမးစရာေတြပံုေနေပမဲ့
အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့
Receptionမွာေဆးသြားဝယ္ရအံုးမယ္။
ေနာက္ၿပီး ထယ္ေယာင္းႏိုးလာရင္ ဗိုက္ဆာမွာစိုးလို႔
စားစရာလည္းဝယ္ရေအာင္
အခန္းထဲကအရင္ထြက္လာလိုက္သည္။
45မိနစ္ေက်ာ္ေလာက္ အခ်ိန္ကုန္သြားၿပီးေနာက္
ေဆးကဒ္ေတြရယ္၊ အသားေခါက္ဆြဲျပဳတ္၊ ေကြကာေဖ်ာ္ရည္ဘူးနဲ႔ အျခားသေရစာထုပ္ေတြကို
လက္အျပည့္ကိုင္ကာ အခန္းထဲျပန္လာခဲ့သည္။
သူအခန္းထဲေရာက္ေတာ့
ထယ္ေယာင္းက ႏိုးေနၿပီျဖစ္ၿပီး
ကုတင္ေခါင္းရင္းကိုမီွကာ
ေရထိုင္ေသာက္ေနတယ္။
"ႏိုးလာၿပီလား ?"
ဂ်ံဳးကုက သူ႕လက္ထဲကအထုပ္ေတြကို
စားပြဲေပၚခ်ကာ ထယ္ေယာင္းကိုေမးလိုက္သည္။
"အင္း .....အခုေလးတင္ပဲ ။
မင္း ဘယ္သြားတာလည္း ?"
"စားစရာေတြ သြားဝယ္လာတာ"
စားပြဲအျပည့္ျဖစ္ေနတဲ့ မုန္႔ထုပ္ေတြရယ္၊
ဘူးေတြရယ္ကို ဂ်ံဳးကုက မ်က္စျပစ္ကာေျပာျပလာသည္။
YOU ARE READING
The Story of Anemone
FanfictionJeon Jungkook x Kim Taehyung {KV} Both uni and zawgyi code ✔ Poems ~♥~ ခ်စ္ျခင္းေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဝန္မခံႏိုင္ေတာ့တဲ့အခါ သူစိမ္းဆန္သြားၾကတယ္ ။ တစ္လိမ့္လိမ့္က်ဆင္းလာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကေန ခင္ဗ်ား ႀကိဳက္တဲ့ပန္းေတြ ဖူးပြင့္လာမယ္။ ANEMONE ပန္းေတြဟာလွပါတယ္...
