Bir kaza, iki ceset, bir bebek, aralarına yollar ve yıllar girmiş bir çifti yeniden birleştirebilir mi?
∾
Başarılı haber spikeri olan Lale Güneş; o akşam hayatının dönüm noktası olacak bir haberi sunduğunun farkında değildi.
Kalbinde derin izler bı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
06.11.2024
KALBİMDE PARMAK İZİN VAR
3. Bölüm: "Etka."
"İnsan, insanı yarım bırakır..."
🌷
"Ben de sizi bekliyordum, Etka Bey."
"Ben de sizi bekliyordum, Etka Bey."
"Ben de sizi bekliyordum, Etka Bey."
Aynı cümle zihnimin içinde, sayamayacağım kadar çok tekrar etti. Kalbim, patlamayı bekleyen saatli bir bomba gibi atmaya ve beni rahatsız etmeye başladı. İçimdeki ses buradan gitmemi fısıldadığında, onu dinleyerek ayağa kalktım. "Mülakatınızı bölmeyeyim," derken gözlerimin hedefinde Sakine Hanım vardı. "Daha sonra gelirim."
Bunu beklemeyen yüzü afallarken, bir şey demesini beklemeden olduğum yerde dönerek yüzümü kapıya çevirdim. Ve kapıyı güçlü, dik duruşuyla kapatmış olan bedenle duraksadım. Gözlerim ilk olarak, siyah takım elbisesinin aksine, beyaz gömleğinin çevrelediği göğsünü buldu. Orada oyalanmasına fırsat tanımadım. Hızlı bir şekilde önce siyah kabanının sıkıca sarmış olduğu geniş omuzlarına; ardından hâlâ yeşilin en baskın tonu olan gözlerine baktım.
Biçimli kaşları çatılmıştı. Sebebi, kaşımın üzerinde yer alan, bir anlam vermeye çalışarak baktığı banttı. Yüzü gibi bakışlarının da hiç değişmediğini düşündüğüm sırada, gözlerime çevrilmek üzere olan gözlerinden kaçarak; yüzümü başka bir yöne çevirdim.
Buradan çıkmak için bir adım atacakken; Sakine Hanım'ın, "Etka Bey," demesi ve o'nun da içeriye bir adım atması, bundan vazgeçmeme yol açtı. Önce o'nun içeri girmesini beklesem daha iyi olacaktı.
"Sizi hanımefendiyle tanıştırayım."
Beklemediğim cümle üzerine afallayan yüzümü, gerimde duran Sakine Hanım'a çevirdim. O ise eliyle beni işaret etti. "Lale Hanım. Kendisi de, sizin gibi Lale bebeğin anne ve babasıyla yakın arkadaşmış."
Kadının gözleri, benim ve o'nun arasında gidip gelirken; ardımdan gelen adım seslerini duyarak sağ elimi yumruk haline getirdim. Kendisinden önce gelen okyanus kokusu beynimin içine birçok anıyı boca ederken, buna engel olmak adına nefesimi tuttum.
Bir kol mesafesi kadar uzağımda durduğunda, elini oldukça rahat bir tavırla aramıza uzattı. Bunun üzerine yavaşça yüzüne döndüm. Ancak gözlerine değil de aramızda duran eline baktım. Bileğinin iç kısmı görüş açımdaydı. Uzun parmaklarını hızlıca incelediğimde, yüzük parmağında yer alan yara bandı dikkatimden kaçmadı.
