Bir kaza, iki ceset, bir bebek, aralarına yollar ve yıllar girmiş bir çifti yeniden birleştirebilir mi?
∾
Başarılı haber spikeri olan Lale Güneş; o akşam hayatının dönüm noktası olacak bir haberi sunduğunun farkında değildi.
Kalbinde derin izler bı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
09.11.2024
KALBİMDE PARMAK İZİN VAR
6. Bölüm: "Saf Sevgi."
"Nefesini yüzümde tutuyorum, gülüşünü aklımda."
🌷
775, 776, 777...
Beyaz ışıkla aydınlatılmış koridorda koşarcasına ilerlerken, odaların üzerinde yazılı olan numaraları sırasıyla okuyor ve aradığımı bulmaya çalışıyordum. 777 sayısı görüş açıma girdiğinde, birkaç adımda odanın önüne geldim. Kalbim, göğüs kafesimden fırlayacak gibi atarken; beyaz tahta kapıyı alelacele açtım. Yatakta gördüğüm minik bedenle, kapının eşiğinde kalakaldım. "Lale?"
Uyumakta olan bedenine bağlı serumu fark edip, üzerimdeki şaşkınlığı bir kenara bırakarak yanına koştum. Gerçek olduğundan emin olmak isteyen ellerim, anında ona uzanıp kucakladığında; gözyaşlarım bu anı bekliyormuş gibi gözlerime boca etti. "Buradasın," diye fısıldarken, buğulu gözlerim; büzüşmüş pembe dudaklarıyla karşıma duran yüzünü özlemle tarıyordu. Teniyle buluşmak isteyen dudaklarımı, kızarmış yanaklarına değerek minik minik öpücükler kondururken, "Özür dilerim," diye fısıldadım her bir dokunuşta, tekrar tekrar. "Bir daha seni asla yalnız bırakmayacağım. Asla..."
İçimi çekerek yanağımı yanağına yaslarken, yaşlı gözlerim, karanlık odanın açık bıraktığım kapısına çevrildi. Hastaneye gelene kadar beni bir gölgem gibi takip etmiş olan Etka, pür dikkat bakışlarıyla bizi izlerken; tek bir anını kaçırmak istemiyormuşçasına gözlerini bile kırpmıyordu. Göz göze geldiğimizde, bir şeyleri sindirmekte zorluk çeker gibi art arda yutkundu. Bakışmamızı sonlandıran şey, yabancı bir bedenin, Etka'nın yanında belirerek, "Siz de kimsiniz?" diye sorması oldu.
Yurt görevlisi olduğunu düşündüğüm genç kadına baktığımda, biz gelmeden önce Lale'nin bu odada yalnız olduğunun farkına vardım. Bu düşünceyle, ince bir ipte asılı duran sakinliğim, gürültüyle yere düştü. Parçaları etrafa saçıldı.
Etka'nın kadının sorusuna cevap vermesini es geçip, Lale'yi rahat uyuması için eğilerek yatağa bıraktım. Üzerini dikkatlice örttükten sonra ise içimdeki tüm siniri, bana dikkatle bakan kadına yönelttim. "Biz geldiğimizde Lale neden yalnızdı?"
Sesim, Lale'nin uyanmaması için sessiz çıkıyor olsa da; içinde barındırdığı tehlike, ben buradayım diye bağırıyordu.
"Ben..."
Konuşmasına izin vermedim. Sözlerini dinleyecek kadar sabrım yoktu. "Siz, tüm yurt ve görevlileri olarak, sorumsuzun tekisiniz! Lale ateşlenip hastaneye kaldırılıyor, bize kimse haber vermiyor! Üstüne üstlük arayıp sorduğumuzda da, nöbet değiştirmiş olan güvenlik görevlilerinin bundan haberi olmuyor!"
