11.Bölüm:"Kayıp Kimliğin Kayıp Haritası"

94 47 2
                                    

.
Kafası karışmışlığın içinde boğulurken kendimi bilinmezlikte hissediyordum.Yollardan gelmiş susamış bir yolcu gibiydim adeta hem yorgun hemde muhtaç...

Sadakatsizlik hayatın demine vurduğun en aşağılık fiskedir.Peki ya sadakatsiz nedir ?

Hayatıma ,kendime en büyük sadakatsizliğim özgürlüğümü bir insana vermekti.

Öyle ki benden düşüncelerimi çalmış o kişi beni ruhun kayıp kimliği altında idam ediyordu.

Hiç kendinize ben kimim dediniz mi ?

Her günün akşamında kayıp kimliğinizi bulmak için çırpındınız mı ?

Ruhum artık kaldırmıyordu.Bu kadar sevgisizliği,hayatın ayaklarıma attığı o ağır çelmeleri.Güçlü biri olmaktan bıktım,güçlü biri olduğumu bildikleri için mi bu kadar geliyorlardı üstüme ?

Görmüyorlardı,ya da görmek istemiyorlardı.

Ruhumun melekleri uçuruma gidip ölmek için izin istiyorlardı Yaradandan.

O kadar ki ölmek için yaşıyorduk.Saçmaydı işte bu .

Kalbim daha kaç kere bırakacak inanmayı,ruhum daha kaç kere ölümün sırtındaki bıçakla yaşayacaktı.Daha kaç defa bir annenin gözlerinde ağlayacak yalvaracaktım...

Ne zaman bırakmıştım ben gülümsemeyi,ne zaman inandırmıştım kendimi yalandan gülümsemelere...

Hiçbir yerdeydim. Hayatın ortasında hiçlikle yaşıyordum.İnanmayı seçsem korkuyorum,sevmeyi seçsem sevilmeyi bilmeyen bir kız için sevmek sadece bir seçenekti benim için.

Herkese yetip kendime geç kalıyordum,herkese yaşamı anlatıp ölüme gebe oluyordum.

Siktir edip hayatımı yaşamak isterim ama....

Kayıp kimliğim elimde bilinmeyen bir haritanın içinde yaşamı sürdürürken,ruhum kayıp haritanın içinde yıldızları saymaya başladı.

Her yıldız çelmeydi ruhuma.Her yalan gülüş, tokattı hayata.

Elimdeki kayıp kimliği yaktım.Yıldızları söndürdüm gökyüzünden.Kayıp harita yanarken küllerin elimde bıraktığı acılara bakmaktan başka bir şey yapamıyordum..

Ben kayıp kimliğin kayıp haritasında ruhumun en ücra köşesinde idam ediliyorum.

....

Helin Çınar

KIRIK KANATLAR MÂBEDİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin