|
Acılarımı mutluluk olarak nitelendirmeye karar vermiştim.Bir mutluluk nasıl bu kadar vaveylaydı böyle...
Ben kendi duvarlarımın arkasına çekilerek parçalanıyordum.Belkide duvarlarım kalındı ama görünmez ipleri benim yıpratıyordu...
Geçmiş geleceğe rest çekmişti.Geleceğim geçmişimin yazgısıydım.Çocukluğumun yazgısı.
Zaman geçmişin perdesi aralık bırakarak çekip bitti.
18/03/2010
Kışı seversiniz değil mi ?
Ben severdim yalnızlığımı yüzüme vururdu.Yalnızlığı babamın paltosunun içine saklardım,kimse görmesin diye .Çocukluktu benimkisi on yaşında bir çocuğun aklı ama kalbim on yaşında hiç hissetmiyordu ki kalbim annemin damarlarında eziliyordu. Kalbim annemin avuçlarında katlediliyordu...
Boşluk ve yalnızlık ayaklarımda prangalar olan iki zincirin adıydı..
On yaşında sevmeyi öğrendiğim gün sevilmemeyi tatmıştım.
Sevilmemeyi anlamak zulümdu.Ben on yaşında dizlerim kanadığında kendim üflerdim.
Ben annesizliği annemden öğrenmiştim.
Kalbim annemin avuçlarında bir kız çocuğunu katlediyordu.
Neden sevmiyordu beni?
Anne sevsene beni...
Ellerin hiç değmedi saçlarıma değdirsene parmak uçlarındaki sevgiyi...
Çocukluğumun yazgısında,
Ben ilk sevmeyi öğrendiğimde,
Annem ayaklarımın altına sevgisiz taşlar koymuştu.
Anne yanımdayken o kadar uzaksın ki özlüyorum seni..
Annem babamın paltosunda ki yalnızlığımı aldı yüzüme vurdu.
Kışı sever miydiniz ?
Ben severdim.. Hemde çok
Zaman geçmişin perdesini kapandı.Geçmiş karanlıktı.
Benim geleceğimin yazısında acı başlıktı...
*
Helin Çınar
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIRIK KANATLAR MÂBEDİ
De TodoUmut, Bir Meleğin ruhundan bir kadının gözleridir, Sevgi, O meleğin,o kadını en çok Tanrı kadar sevmesidir. Acı, Tanrı'nın ellerinde bir meleğin ölümünü izleyen o Kadındır. Kanatlarından acıyla varolmuş bir Beyaz Melek,Ruhunun sökülüşüne eşlik eden...
