Umut,
Bir Meleğin ruhundan bir kadının gözleridir,
Sevgi,
O meleğin,o kadını en çok Tanrı kadar sevmesidir.
Acı,
Tanrı'nın ellerinde bir meleğin ölümünü izleyen o Kadındır.
Kanatlarından acıyla varolmuş bir Beyaz Melek,Ruhunun sökülüşüne eşlik eden...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|
Maske, Beş harf bir kelime sizce ne anlama gelirdi?
Benim için çok şey, sayamadığım anlamlar,yüklemediğim duygular ve hissedemediğim sevgiler.
Eğer yüzünüzde maske varsa ve onu her gece çıkartıp gündüz takıyorsanız merak etmeyin bende öyleyim.
Benim yüzümde maske değil maskeler vardı aksine,maskelerim o kadar benlikti ki gece olunca aynaya geçince çıkaramıyordum.
O kadar kendime yabancılaşmışım ki benliğimi her gündüz kaybediyordum.
Gece ize kazanmanın umuduyla uyuyup kaybediyorum...
Benim sorunum sevdiklerime de bu maskeyi takmış olmam.Neden peki? Onları seviyorum neden maske takma gereği duyuyordum ki?
Duygularım,geleceğe bakış açım hepsi gözümde maskelenmişti.
Sizce duygular maskelenir miydi?
Güçsüzsen ve o an güçlüyü oynamak gerekirse,mutsuzsan ve o an kandırman gereken insanlar varsa,ve en zoru inancını yitirmişsen ve sana inanan insanlar varsa maske devreye girmeyip,benliğimize tutsak ettiğimiz ilk cümle olarak yer alıyordu...
Benim sorunum, maskeyi o kadar çok takmışım ki hangi gerçek ben kestiremiyorum.Hangiyim?
Gece olup bazılarımız maskeleri aynaya bakarak çıkartır ve rahatlardık.
Ama bazılarımız ise o kadar mecbur bırakılmış ki gece aynaya baktığımızda çıkardığımız maske değil yüreğimizdi sanki...
Ben inancımı maskelerken,sen inancını maskelerken emin ol kişiliğimizi kaybetmekten çok benliğimizi kaybederiz.
Kendini kandırmak, bu cümle bir piyanisttin,parmaklarından dökülen melodilerin kulağa gelmesi gibiydi...
Kendimizi o kadar çok kandırıyorduk ki,karşımızdaki size bunu inkar ettiğinde şaşırmazdık.
Kendimi o KADAR çok kandırıyordum ki yalanlar gözlerimde büyürken dilimde filizlemeye yüreğimde çürümeye başlıyordu...
Gözler herşeyin silahıydı benim için,kalbin sözü olmazdı ama gözlerin ona tercüme olur.
Gözlerimde maskeler yoktu,peki acı çektiğimi neden görmüyorlardı.
Bence asıl cevap; Görmek istemiyorlardı..
Onun işine yaradığında sana hal hatırını sorar işi bittiğinde giderdi.
Umutta böyleydi,sana ansızın gelir,ümit verir,ama daha maskenin ardına bile bakmadan çekip giderdi...
"İnsanları yorgun kılan hayat değil, taşıdıkları maskelerdir..." William Shakespeare
Bu cümle aslında bizi anlatıyor.O kadar yorulduk ki taşıdığımız maskeler bize ağır geliyor.Ellerimizi yıpratacağına ruhumuzu yıpratıyor..
Biz bizken o kadar özeliz ki maske takmaya gerek yok,ölüme kucak acıyoruz.
O kadar güzel gülümsüyorsun ki maske yüzünün tamamını kapatıyor. Ruhunun güzelliğini göremiyoruz.
Artık o kadar çok maske değiştiyoruz ki maskeler bile sahte olmaya başlıyor.
Yere düşen maskeler sahiplerini aramak için yola koyulurlar.Ama maskenin bilmediği bir şey vardır.Sabah gün doğarken yere düşen maskeyi atan ellerimiz aynaya karşı takıp kendimizi kandırarak yola devam edeceğimiz...
Bizi çalan insanlar değil maskeler,ruhunu çalıyorlar.Akabinde çalınan ruhunun inançlarınıda....
|
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
