Kanatsız'a ⁄part 1
18.11.2020
Kalbim kasımpatı çiçekleriyle dolu bir küvetin içinde acıdan boğuluyordu.Delik deşik olmuş kalbimin deliklerinden gözyaşlarım akarken yaptığım tek şey elimdeki eskimiş ama gözleri ilk gün ki gibi aynı olan fotoğrafa bakıyor olmaktı.
Gecenin bir yarısı o Kanatsız,gecenin yarım kalanı Ben Gözyaşı.
Ne yaparsam yapayım yüreğimi delip geçen acının kollarında idamı beklerken buna sebep olanın Kanatsız olacağı hiç aklıma gelmezdi.
Kanatsız,ruhundan gözyaşını sökmüştü,narin ellerini kaburgalarına getirerek kanatlarını bir bir söküp yere attığı gördüm.Acı kanatlarında feryat ederken,gözyaşı onun için ağlıyordu.
Omzumu yasladığım kanat,hayatımı dayattığım gözler,ruhumu verdiğim ruh önümde idam olurken haykırdığım her yaş kırık kanatların mabedinde diz çöküyordu.
Ölüyorum Kanatsız.
Yaşamımın damarları olan her bir kanadını söktüğün gün takvimler damarları koparan halkalar oluyordu.
Her yemin yalandı.
Her inanç inançsızdı.
Her melek Ölümdü.
Her sevgi karşılıksızdı.
Ve her ölüm her zman birileri yüzündendi.
Ölümü hiç izlediniz mi ?
Ölümü var eden Kanatsız bana yaşamın değeri anlatır hatta bana yaşamın ta kendisi olduğumu söylerdi.
Peki ya şimdi,
Kesik bileklerimde akan gözyaşları,ruhumdan akan acı,ağzımdan dökülemeyen her çığlık,parmak uçlarımdaki her yalan sevgi,kahpe bir sevginin kahpe bir inancın her zerresi, inandığım o sevginin iplerinden kopan yağmurlardı.
Kanatlarından acıyla varolmuş bir Beyaz Melek,Ruhunun sökülüşüne eşlik eden bir Kadın.
Ruhumun sökülüşünü bana bahşeden, ruhuma çiçekler ekeceğini zannettiğim Beyaz Melekti.
Derin kanatlarını kendi kaderine boyun eğip koparan bir Beyaz Meleğin,Bir kadını sevgiye inandırıp ruhunu söken bir Beyaz Melek,artık siyahın en koyusu olup kanatlarında irin akarken darağacına çıkıp Tanrı'nın eşliğinde gözyaşlarıyla beraber öldü.
Savrulmuş kanatlarımda,kesilmiş bileklerimde acıyan gözyaşlarım akarken Sen ölmüşken bana yaşamı öğreten Siyah Kanatsız Melek⁏
"Hergünün yarınında ben sen olmamaya söz vermişken,kalbimin derin yarıklarından sessiz haykırışlar akarken Kanatsız,yemin olsun ki ruhuma attığın en büyük yarayı,içimdeki öldürdüğün o kız çocuğunu asla ve katiyen unutmayacağım..."
Elimdeki O eskimiş fotoğrafı yanan mumun üzerine örttüğümde yanan resim değil de ruhumdu.Onu bitiremiyordum.Onu bırakamıyordum...
Elimdeki hafif kenarı yanan fotoğrafı ağlamaktan şişmiş dudaklarımla söndürdükten sonra onu yerine kattım.
Yani kaburgalarımın içine, yüreğimin en içine onu ona katıyordum.
Ne olursa olsun Kanatsız seni hiçbir zaman bırakmayacağım.Sen o darağacında ölüme gebe kalırken ben burada gözyaşlarımla bir ölümü izlerken,Seni her zaman seveceğim.
Ah sen Gecenin en güzel yanı Ay,hala en parlak şeklinle bir Beyaz melek gibi doğuyorsun içimde.
Kalbinden öptüğüm Kadın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIRIK KANATLAR MÂBEDİ
RandomUmut, Bir Meleğin ruhundan bir kadının gözleridir, Sevgi, O meleğin,o kadını en çok Tanrı kadar sevmesidir. Acı, Tanrı'nın ellerinde bir meleğin ölümünü izleyen o Kadındır. Kanatlarından acıyla varolmuş bir Beyaz Melek,Ruhunun sökülüşüne eşlik eden...
