Part-12

621 57 8
                                    

(Unicode)

စနေနေ့မနက်ခင်းသည် ငှက်ကလေးများ​၏ တေးဆိုသံဖြင့် သာယာလှပစွာရောက်ရှိလာပြန်လေသည်။
သို့သော် ဂျီယွန်းမှာအိပ်ရာထကတည်းက ခေါင်းနောက်နေပြီး နေထိုင်မကောင်းဖြစ်နေသည်။

"အစ်မ နင်နေမကောင်းဘူးလား?"

မီအွန်းက မနက်စာအား တို့ကနဲဆိတ်ကနဲသာစားနေသော အစ်မဖြစ်သူအားကြည့်ကာပြောလိုက်သည်။

"အင်း...ဒီရက်ပိုင်းညဉ့်နက်တဲ့ထိနေတာများသွားတာရော အစားပုံမှန်မစားမိတာရောပါမယ်ထင်တယ် အဲ့ကြောင့်နည်းနည်းအားနည်းနေတာနေမှာပါ"

"ဆေးရုံမှာသွားပြလိုက်ဦး လိုအပ်ရင်ဆေးလေးဘာလေးသွင်းခဲ့ဦး"

"ထွေထွေထူးထူးဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဟယ် ဆေးရုံတော့မသွားချင်ပါဘူး"

"မရဘူး သွားရမယ်။ နင်ဒီလိုလုပ်နေရင် နောက်ကျ ရောဂါတကယ်ရလာလိမ့်မယ်။ ခဏနေ သွားဖြစ်အောင်သွားလိုက်ဦး။"

"အေးပါ အေးပါ"

ဂျီယွန်းသည် မီအွန်းရဲ့ပွစိပွစိပြောမည့်ဒဏ်ကို မခံနိုင်၍အမြန်ခေါင်းငြိမ့်ကာပြောလိုက်သည်။

"ငါ Guide သွားပြလိုက်ဦးမယ်။ နေ့လည်စာစားပြီးရင် ဆေးရုံကိုသွားဖြစ်အောင်သွားဦးနော်"

ဂျီယွန်းကခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ထို့နောက်မီအွန်းသည် Guide ပြရန်ထွက်သွားတော့သည်။
ဆေးရုံဆေးခန်းသွားရမည်ကို အရမ်းမုန်းသော ဂျီယွန်းမှာညီမဖြစ်သူကြောင့်သာ နေ့လည်စာစားပြီးနောက် ဆေးရုံသို့ထွက်လာခဲ့သည်။

"လူနာ ဂိုဂျီယွန်း ရှိပါသလား"

"ဟုတ်ကဲ့ လာပါပြီ"

ဂျီယွန်းသည်ဆရာဝန်မေးသမျှဖြေပေးပြီးနောက် စမ်းသပ်မှုခံယူရန် ကုတင်ပေါ်သို့လှဲလိုက်သည်။

"အိုး!"

Ultrasound scanner ပေါ်ကပုံရိပ်လေးကိုမြင်ပြီး ဆရာဝန်မကအံ့ဩစွာရေရွတ်လိုက်သည်။

"ဂုဏ်ယူပါတယ်။ ကိုယ်ဝန်(၄)ပတ်ရှိပါပြီ။"

"ရှင်!"

ဂျီယွန်းသည် မထင်မှတ်ထားသဖြင့်လွန်စွာ အံ့ဩမိသွားလေသည်။

Only ThenWhere stories live. Discover now