The Man I Slept With [Completed] {Editing Slowly}

Episode 18 --- Voice of My Heart ---

Xevier's POV

Ilang araw na kong nagpapabalik balik sa mall kung saan ko nakita si Tina pero bigo akong makita siyang muli.

Ang gulo na ng utak ko. Its like a battlefield. A part in me is saying na puntahan ko siya, na patawarin ko na siya and there's this part in me na pinapaalala sakin lahat ng ginawa niya sakin.

Palabas na ko ng mall nang may nabangga akong tao na naging sanhi ng pagtumba nito.

"Miss sorry, hindi ko sinasadya, spaced out kasi ako, nasaktan ka ba?" pinulot ko ang mga dala niyang gamit.

"Hindi naman. Ok lang ako. Sorry din, hindi ko tinitingnan ang dinadaanan ko." sagot niya.

Hindi pa din namin nakikita ang mukha ng isa't isa dahil sa pagpupulot ng mga gamit niya.

"Miss ito na ang mga gam----" hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil ang babaeng hinahanap ko ay nasa harap ko na ngayon.

"X-Xevier, ikaw pala... uuhh... p-pasensya na talaga... uuhh... s-sige una na ko.." sabi niya at akmang aalis na.

Damn! Ano bang gagawin ko? Eto nanaman yung battle sa utak ko! C'mon Montereal! she's just a girl!

Argh!!! Bahala na!

"Tina!!" sigaw ko.

"B-bakit? M-may kailangan ka pa ba?" tanong niya sakin. Damn! Ano ba nangyayare sakin? Im like a statue sa ginagawa ko. Daig ko pa ang torpeng nanliligaw sa inaakto ko. "uuhh.. Xev kung wala ka ng kailangan kelangan ko na umalis. May mga kikitain pa kasi ako ee. Ingat ka." sabi niya at unti unti na siyang lumalayo sakin.

No! Ayako! Hindi ko na ulit hahayaang lumayo siya sakin. Oo nasaktan ako, pero himingi na naman siya ng tawad sakin di ba? At itong eksenang toh, parang sinasabi sakin ng eksenang ito na pag hinayaan ko ulit siyang umalis, hinding hindi ko na siya makikita ulit.

Narealize ko na this is an opportunity. Narealize ko din kung bakit nga ba ako paulit ulit na bumabalik sa mall ito.

Tumakbo ako papunta sa kung saan siya naroon. Nang maabutan ko siya, I just hug her from behind.

The moment I hugged her I felt relieved. All the things that Im worried about are vanished. My mind is calm. Its like I found my old self again and its so good. I hope that this moment lasts.

"X-X-Xevier?" nahimigan kong medyo basag ang boses niya tanda na naiiyak siya. Kahit ako hindi ko maintindihan but my eyes' keep on sweating.

"Sshh.. Please, let's stay like this for a while." tumango siya bilang sagot niya. I hugged her tighter at mas dinama ko pa siya. Hindi ako makapaniwala na nangyayare ito. Isiniksik ko ang mukha ko sa may bandang batok niya.

Im aware of the people around us pero wala akong pakialam sa kanila. All I care is this woman in my arms. Im ready to hear her side or kahit wag na. Mas mahalaga sakin na kasama ko na siya ngayon.

-----

Labas ng mall

"Are you okay?" tanong niya sakin. Para na kong tanga. Alam kong nakangiti ako ngayon and I just can't wear it off. Parang nilagyan ng tape ang magkabilang dulo ng labi ko.

"Yeah, Im great Tina. And my day is great too." sagot ko sa kanya. Hawak ko ang kamay niya na nakapagpadagdag ng ngiti sa mga labi ko.

"uuhh... Xev.. kelangan ko na bumalik sa trabaho ko. Shift ko na kasi." damn! kung kelan naman naeenjoy ko na ang moment na ito. The last time na nagkita kami yun ang dahilan niya. Then ngayon, yun nanaman? At teka, sa pagkakaalam ko may kaya ang pamilya niya, bakit kelangan pa niya magtrabaho?