BDSM Stories: His Delicate Submissive (Unedited)

CHAPTER ELEVEN

PAGKA-UWI ay basta na lamang niya inilapag sa kung saan ang coat na suot niya kanina. Excited na kinuha niya sa bag ang cellphone na ibinigay sa kaniya ni Pierro. Kuntento naman sa kung ano ang meron siya pero hindi niya maiwasan na hindi ma-excite, inilabas niya ito sa kahon at ineksamen. Hindi araw-araw ay nakakahawak siya ng ganoong uri ng gadget, bukod pa sa nakakalula ang presyo nito ay hindi pa ito lumalabas sa merkado. Isipin pa lang niya na galing ito kay Pierro ay kinikilig na siya. Masyado itong mahal para sa kaniya.

Don't flatter yourself...

Parang umaalingaw-ngaw sa tenga niya ang sinabi nito kanina. dahilan para mawalan siya ng gana na kalikutin pa ng husto ang cellphone.

"Oo nga naman, Company Policy! bakit ba ang ilusyunada mo Sybil?" kausap niya sa sarili. Ibinaba niya ang cellphone at ibinalik sa kahon nito.

Nagpasya siyang basahin na lang ang contract na sinasabi nito at fill-up-an ang form kung meron man. Unang tumambad sa kaniya ang form na dapat n'yang sagutan. Wala naman ipinagkaiba ito sa naunang form, maliban lang sa nadagdag na bawal niyang ipaalam sa iba ang nilalaman at bawat detalye sa contrata na makikita niya sa susunod na pahina.

Tahimik niyang binasa ang nilalaman ng contrata at ganoon na lang ang pagkagulat niya sa mga nababasa niya. Isa iyong exclusive contract na para lamang di umano sa mga piling submissive na kinakitaan ng potential at dedikasyon.

Heto na naman siya, bakit pakiramdam na naman niya ay binibili siya? Exclusive contract. Ibig bang sabihin nito ay siya lamang ang binigyan ng ganoong oppurtunity. bakit? dahil ba mahirap lang siya? kung hindi nga lang sa ganda ng contrata ay iisipin niyang ma suwerte siya, it's too good to be true ika nga. nakakalula ang mga nakasulat at ang pwede niyang matamasa sa loob ng walong linggong training, paano niya iyon matatanggihan? parang ang unfair naman yata sa mga kasamahan niya at siya lang ang nabigyan ng opportunity na ganito.

Pero sa huli naisip na lang din niya na baka dahil sa siya lang ang nasa scholarship program kaya siya lang ang may ganoong offer. Malamang na gusto lan sa kaniya iparanas ang luho na tanging mayayaman niyang ka-klase ang mayroon

That made her stop and think. Ano kaya nag mangyayari kung hindi niya pirmahan ang contrata? aalisin kaya siya sa Scholarship Program kung ginawa niya iyon? some random thought are bombarding her head when the phone in front of her vibrates. nagtatakang kinuha niya iyon. Isang text Message ang na-received niya. Hindi niya pa ginagalaw iyon at wala pa siyang contacts na nilalagay doon. Sino kaya ito at talagang madaling araw pa nag-text. unknown ang numero na nakarehistro kaya't binasa agad niya iyon.

Sybil, don't hesitate to sign the contract, it's for your own good. also, dont ever put any other contact on that phone. I already put some importante number there, in case you need one. Always check this Phone and kindly answer all of My text Message only when i instucted you to answer it. that's all. sleep tight. Pierro.

Galing pala kay Pierro iyon, hindi niya akalain na magagawa pa siya nitong i-text. Mayaman naman ito, bakit text message lang ang pinadala at hndi na lang tumawag? that puzzled her, hindi niya talag mabasa kung ano ang nasa isip ni Pierro, marihap basahin at hulaan ang mga susunod na gagawin nito. Matapos niyang maligpit ay nag linis na siya ng katawan at naghanda ng matulog. She was hoping that tommorow might be Pierro's another day, mag-iba rin sana ang ihip ng hangin at pumanig sa kaniya ang agkakataon na kilalanin ito ng lubusan at mabago niya ang magaspang na ugali nito. Ala-ala ng maamong mukha ni Pierro ang dala-dala niya sa pag Pikit ng kaniyang mga mata. hanggang sa nakatulog siya ng may ngiti sa labi.

****

As promised, pagka-gising pa lang sa umaga ay ang heels kaagad ni Sybil ang inaasikaso niya. Kailangan na Gamay na niya maglakad mamaya sa klase kay Professor Marxist. Naging inspirasyon niya ito a magpursigi pa lalo dahil sa kabaitan t concern nito para sa kniya, ayaw niya ito biguin kaya't sa umagang iyon na pag-aasikasong araw-araw niyang ginagawa ay hindi hinuhubad ni Sybil ito, kahit pa nangangalap na ang paa niya. Konting tiis para sa improvement niya.

Malambot naman ang heels na iyon, halatang mamahalain ngunit masyadong nangangalay ang paa niya sa taas noon. hindi lang siya siguro sanay kaya ganoon. Naisip tuloy niya na isuot iyon sa pinagtatrabahuhan para na rin masanay siya sa pressure ng paa niya sa trabaho.

Pagpasok pa lang sa Convenience Store ay agad siyang pinagtinginan ng mga tao roon. Tuloy-tuloy siyang pumasok sa staff Room nila. tahimik na staff room ang nadatnan niya. Naalala lang niya na nag resign na nga pala si Julia, sa hindi niya malamang dahilan. Wala na ang masungit niyang katrabaho na laging nanenermon sa kaniya. minsan ay Nami-Miss niya ag panenermon nito. She's Like a sisiter that she never had. Mabilis ang pagkilos niyang inayos ang mga gamit sa locker niya. siniguro niya na
hindi malulukot ang folder na dala niya at nag Double lock ng locker niya. Mahirap na, malaki ang halaga ng cellphone na dala niya baka mawala ityon at mapag-isipan pa siya ng masama ng dahil doon. isinoot nalang niya ang apronniya ta lumabas na.

"Parang kakaiba ka ngayon, Sybil!" puna ni Bruno sa kaniya. Tinitigan pa siya nito magmula ulo hanggang paa, at ngumiti ng nakakaloko.

Hindi nya na lang ito pinansin at nagpatuloy lang sa ginagawa. Buong maghapon ay ganoon lang ang gawi nito, kung hindi nagbabad sa staff Room ay palakad lakad lang ito sa loob na parang supervisor lang, o di kaya ay tititigan siya n nakakaloko. naiinis na siya rito. Lahat ng gawain nito ay sya ang gumagawa, napakabatugan talaga. kung hindi laang ito pamangkin ng supervisor nia ay hindi niya pakikisamahan ito. pakramdam niya ay mina-maniac na siya nito sa isip. hindi na lamang niya pinansin ang kutob niya. malapit naman na siyang mag-out pagtya-tyagaan na lang niya ang presensya nito. halos hindi na niya namalayan ang oras sa sobrang abala sa ginagawa. Napansin nya na lang ang apag dating ng bago nilang cashier na si Leigh, kung hindi pa siya tinapik nito.

"Sybil, pwede ka ng mag-out, ako na ang bahal diyan," nakangiti ng sabi nito.

"Hindi ko namalayan ang oras," tumingin siya sa pambisig na relo at gayun na lang ang gulat niya na malapit na pala mag alas-siyete.

"Wow, nice heels ah, taas!" puna nito. napangiti na lang siya at nag madali ng pumasok sa staff room,

Ten minute before seven ng makarating siya sa traninging center. Mabuti na lang at hindi masyadong ma traffic ngayong gabi. Inayos na niya ang sarili bago graceful na naglakad papasok sa loob ng center. malapit na siya sa sensory door ng madatnan niya ang lalaking nakabunggo niya noong nakarraan. Nakangiti agad ito ng makita siya, labas naman sa kagandahang asal kung hindi niya ito papansinin kung kaya't sinuklian niya ito ng ngiti rin.

"Hi! hindi ka yata nagmamadali ngayon?" bati nito sa kaniya, showing her his perfect set of pearly white teeth when he smiled.

"Hi! maaga pa nama ako ng ilang minuto," tugon niya "Jadiel, right?"

"So, you remembered, akala ko hindi mo na ako makikilala eh," his voice is soothing to her ears, hindi nga lamang kasing lalim ng kay Pierro pero ganoon pa rin ng hagod.

bakit ba ikinukumpara ko siya sa lalaking iyon?

"Hindi ko makakalimutan, ikaw yung nagsalita ng foreign language sa akin an hindi ko naintindihan eh, so i remember you."

"Sa gwapo kong to, iyon lang talaga ang naalala mo sa akin?" aniya.

Nagpapa-cute basiya sa akin?

napangiti na lang siya sa tinuran nito. kailangan na niyang umalis para saktong oras o mas maaga pa siyang makapasok sa unang klase niya.

She smiled. "Oo, eh! pasensya ka na...k- kailangan ko ng--"

"Miss Sybil, wala ka pa bang klase?" putol ni Pierro kay Sybil.

Ano namang ginagawa nitong mo kong na to dito?

"Papasok na po a--"

"Pierro, My cousin, bawal bang makipag-usap sa akin ang mga alaga mo?" tanong ni Jadiel kay Pierro.

'I smell something in the air, masyadong bumigat ang hangi dito ah. Is it a battle of the gods? Uh-oh!'

Looking at the men infront of her, akala ni Sybil ay mga greek god ang mga ito na bumaba sa lupa para maghasik ng kagwapuhan at charm sa lupa. She cannot take his eyes off of them, ang sarap sa mata na makita ang dalawa na ito na nagpapatagisan ng pagsukat ng pagtitig sa isat-isa.

"Excuse me, I have to go, " paalam na lang niya at iniwan na ang mga ito. Malalaki na sila para sa issue nilang dalawa.