Squad Fight(Harvard University series #1) COMPLETED

Chapter 17

Hanz pov

It's almost 2 weeks ago when Althea and Cindy vanished.

Our plans and questions was not fully answered because it's hard.

Those two sisters we're hard to get an information.

We are in meeting room and pinagsasama sama namin ang nalalaman namin.

I missed the both but I missed the most is Cindy.

Well yeah you can handle it based on what's on your mind.

We just talk all about them.

The three girls we're fine but kita parin sa kabilang muka ang pag aalala.

We are all bored in this place.

Hindi parin namin alam kung ano ang tinatago ng magkapatid na iyon.

We knew that they are safe but hindi namin alam kung asan sila at bakit nila kami tinataguan.

The principal knew that the two girls are missing and kami nanaman ang naatasan sa paghahanap.

Nang matapos ang meeting ay dumiretso na ako sa kwarto ko at naligo na.

Pagkatapos ko magpatuyo ng buhok ko ay may kumatok sa aking pinto.

Binuksan ko yon at hindi ko inaasahan kung sino ang nakita ko.

"Zari...." tanging nasabi ko.

Pinapasok ko siya sa kwarto ko at umupo lang siya don sa maliit na sofa.

I don't have any clue why is she here.

"What do you want?" I asked.

"Well... ummm may tanong ako eh..." sabi niya.

"Ano yon?" tanong ko muli.

"Eh kasi...." sabi niya.

"Kasi...?" naguguluhan kong tanong.

"Ummm.... kasi.." sabi niya pa.

"Nak nang putcha... what do you really want to tell?" inis kong sabi.

"Eh kasi naman nahihiya nga ako!" sigaw niya sakin.

"Well is it my fault? well I remember I have nothing to do with you and yet you are mad at me? what do you expect be happy?" pigil na inis kong sabi pero may halong pagka sarcastic.

Natahimik siya.

Walang mano mano ay lumabas siya ng kwarto ko.

'What the heck?'

I did not do something! did I offend her?

Natulog na lamang ako.

Nagising lamang ako ng may kumakatok sa aking pinto.

I opened it and si Zeph yon.

"Dinner is ready ikaw na lng ang hinihintay" sabi niya.

"ok sige kukunin ko lang ang cellphone ko" sabi ko.

Kinuha ko ang cellphone ko at may nakita akong nag text.

Unkown Message:
We're fine don't worry we just have something to fix.
7:30 pm

I felt chill on my whole body and I can't move!

I try calling that number but no one is answering!

May pumasok sa isip ko kung sino iyon pero kailangan kong maka sigurado.

Puno ng tanong ang nasa isip ko habang pababa papunta sa dining.

They are all complete and I think ako na lang talaga ang hinihintay nila.

"I'm sorry, I fell asleep" sabi ko at umupo na sa tabi ni Zeph at Zyde.

We started eating and ang tanging ginagawa ko lang ay makinig sa pinag uusapan nila.

'What are they fixing?'

'Why did they have to hide?'

'Gaano kahalaga ang kanilang gagawin para ang tagal nilang bumalik?'

Napa balik lang ako sa normal ng sikuhin ako ni Zeph.

"Hoy ayos ka Iang kanina ka pa tulala ah" bulong niya sa akin.

"Ayos lang ako may naiisip lang" sabi ko.

Saka ko lang nalaman na nakatingin na pala sila sa akin.

"Are you ok?" tanong ni Yuan at tinanguan ko lang siya.

'Damn it am I have to be like that para mag mukang tanga sa harapan nila?'

Muli ay tiningnan ko sila at nakita ko kung paano kumunot ang noo ni Sheena habang tinitingnan ako.

May para siyang inaalam ang laman ng isip ko kung paano siya makatitig sa akin.

Iniwasan ko na lang ang tingin ko sa kaniya at tinapos ang pagkain.

I finished eating and biglang nag vibrate ang cellphone ko ng may nag text.

I had a bad feeling so tumayo na ako at tiningnan naman nila akong lahat.

"I'm sorry I have to go to my room let's see each other tomorrow goodnight" sabi ko bago tuluyang umalis at umakyat patungo sa kwarto ko.

I sat on my bed and open the message.

Unkown Number:
Don't tell anybody about what am I saying to you and I swear we are truly fine in this place. That's all bye.
9:00 pm

I tried calling the number again and what I was saying nobody answered.

Kakatulog ko lang pero pakiramdam ko pagod na pagod na ako.

Madaming tanong ang pumapasok sa isip ko pero walang sagot ni isa ang mahanap ko.

I did not know that I fell asleep while thinking of that.

❤️