Nine Month //: Destiel

seventh month

Cuma günü gelecek demiştim :D Bu bölümü yazarken çok çok azıcık ağlamış olabilirim. Multimediada çok tatlı bir sürpriz var. Buradan Luluma, Turşuya ve @HunterSpn10'a selamlar. 

'Cass-' Dean, buzdolabındaki turtaların yerinde olmadığını görünce ne söyleyeceğini unuttu. Dolabın kapağını kapattı ve sinirle salona gitti. Koltukta oturan Castiel'in önünde durduğunda melek başını kaldırıp ona baktı. 'Dean?' Cass, şu sıralar çok yemek yemeye başlamıştı ve iki haftadır Dean'ın turtalarını aşırıyordu. Dean bunun o hamile olduğu için olduğunu biliyordu ama Tanrı aşkına bir haftada 13 kutu turta yemişti.

'Cass, turtalarımı aşırmayı kesmelisin!' Castiel, elbette Dean'ın turtalarını çalmak istemiyordu. Ama hepsi turtaların suçuydu. Cass, bunları düşünürken Dean onun cevap vermemesiyle daha da sinirlenmişti ve sinir bazen insanlara kötü şeyler yaptırıyordu.

'Kilo aldın Cass.' Dean bunu söylememeliydi, özellikle de Castiel'in hormonları tavan yapmışken, karnı her gün büyürken ve tam bir kadın gibi davranırken. Castiel'in ağzı şaşkınlıkla aralandı, Dean ona bu konuda takılıyordu elbette ama ilk kez bu kadar....dürüst olmuştu. Dean, anlık bir sinirle söylediklerini yeni fark ettiğinde Castiel hayal kırıklığı dolu gözleriyle kendisine bakıyordu.

'Castiel ben-' Melek onun sözünü kesti ve ayağa kalktı. 'Üzgünüm Dean. Merak etme, artık turtaların senin olabilir.' Dean onun söylediklerine inanamadı. 'G-Gidecek misin!?' Castiel başını salladı. 'Sanırım fazlalık olmak dışında bir işe yaramıyorum.' Avcı, söyledikleri için kendine lanet etti. 'Gidebilirsin Cass.' Meleğin gözleri büyürken devam etti. 'Aslında ben gitmeliyim. Hiçbir zaman seni hak etmedim. Ve kızımızı da hak etmiyorum. Belkide beni cehennemden kurtarmamalıydın.'

Castiel, onun bunları söylediğine inanamadı. 'Dean, sen ne saçmalıyorsun!? Seni cehennemden kurtarmak yaptığım en iyi şeydi, şuan hamile olmam bile. Beni hak ediyorsun, Heaven'ı da öyle. Gitmiyorsun!' Melek başının döndüğünü hissetti ve koltuğa tutundu. 'Cass, iyi misin!?' Dean hızla meleğin yanına gitti. 'Benim yüzümden oldu.' Castiel, oturdu ve Dean'ı yanına çekti. 'Senin yüzünden olmadı. İkimizde gitmiyoruz. Tamam mı?' Avcı gözleri dolarken başını salladı. 

Bir süre konuşmadılar, sessizliği Dean bozdu. 'Turtaları yiyebilirsin Cass. Senden daha önemli değiller.' Castiel, şaşkınlıkla ona baktı. Dean turtalarından vaz mı geçiyordu!? 'Dean, sen iyi misin? Ateşin yok değil mi?' Melek elini alnına koyduğunda Dean kaşlarını çattı. 'Ben iyiyim Cass.' Castiel gözleri dolarken ağlamamaya çalıştı. 'Dean, sen turtalarını kimseyle paylaşmazsın. Kimseyle.' Dean gülümsedi, melek haklıydı. 

'Castiel, turtalarımı paylaşacağım tek kişi sensin.' Aklına bir şey gelmişcesine durakladı, elini Castiel'in karnına koyup devam etti. ''Bir de Carmen.' Meleğin gülümsemesiyle Dean cennetteymiş gibi hissetti. 'Dean, ona tam bir isim bulmalıyız.' Castiel elini Dean'ın elinin üzerine koydu. 'Haklısın Cass.' Castiel ağlamaya başladığında Dean kaşlarını çattı. 

'Alınma ama çok fazla ağlıyorsun, kendimi pişman hissediyorum Cass.' Melek gözlerini sildi ve burnunu çekti. 'Her şeye ağlıyorum, bu çok sinir bozucu.' Dean gülümsedi ve ona sarıldı, tabii Castiel'in karnının izin verdiği kadar. 'Bir şey söyleyeyim mi Cass? Şuan gerçekten çok sevimlisin.' Castiel kızarırken devam etti. 'Karnın büyüyor, bunun farkındayım ama sen hala Castielsin. Sadece görünüşün değişti Cass. Tamam artık pek eskisi gibi davranmıyorsun; karnın büyüyor, çok fazla yemek yiyorsun, biraz duygusalsın, ama hala Castielsin.' 

Dean, bunca aydır bunları söylememişti. Ama gerçekten söylediklerinde ciddiydi. Karşısında oturan kişi hala Castiel'di, sadece içinde bir bebek taşıyordu. Castiel gözyaşlarını tutmayı bırakmıştı, Dean onun ağladığını gördüğünde hiçbir şey söylemedi. Sadece ona sıkıca sarıldı, Castiel omzunda ağlarken ve gözyaşları t-shirtünü ıslatırken.