BİZİ KİM TAKİP EDİYOR?

204 4 3
                                    

Arkamızda ki araba dibimize kadar girmişti. Amcam frene bassa bizim arabaya çarpardı. Dikiz aynasında yansıyan ışıklar gözümüzü kör edebilecek kadar şiddetliydi. Dayım badem gibi ela gözlerinin üstündeki kaşlarını çatarak bir şeyler düşünüyordu. Bir anda çok yüksek olamayan sesi ile:

-İleride arabayı sağa çek. Sen çocuklar ile arabada kal,biz Kemal ile aşağı inip bakalım. Kemal silahın birini burada bırak diğeride bizde kalsın.

-Tamam.

Bu konuşma yaşandıktan sonra amcam vaktin geldiği düşündüğü an hemen arbanın direksyonunu sağa kıvırarak sağa çekti. Kendimi filimde gibi hissetmeye başlamıştım.Yapılan plan hemen uygulanmaya başlandı.Cahit ve Kemal dayım arbadan indi. Arkadan gelen arabada bize uzak olmayacak şekilde bizim arabanın arkasına durdu. Dayımlar yüzlerindeki gergin ve heyecanlı ifade ile arabaya doğru ilerlemeye başladılar. Kemal dayım elini belinde ki silahın da tutarak ilerliyordu. Dayımlar arabaya tamamen yaklaşınca yüzlerindeki gergin ifade etkisini kaybetti ve bir rahatlama görüldü. Bu rahatlamanın sebebini bir türlü anlayamamamıştık ama daha sonra koşarak arabaya geldiler ve bindiler.

-Osman devam et.

Aslı ablam endişeli ama sakin bir şekilde:

-Ne oldu? Onlar kimdi?

-Babanlardı.

Meğer Oğuzu öldürmek için yapılan plandan babamların haberi yokmuş.

Babamları resmen ayakta uyutmuşlardı. Babamların haberi de olunca Oğuz'un adamları bize zarar verir diyerek bizi almaya gelmişler. O sırada da dayımlar da bizi evden almışlardı ve bunu gören babamlar da amcamın arabasını takip etmeye başlamışlar. Yani boşuna davul gibi gerilmişiz. Dayımlar arabaya bindikten sonra köye doğru ilerlemeye başladık ve on dakika sonra köye vardık. Şimdi ne olacaktı? Biraz tahmin ediyordum ama kesin emin değildim. Büyük bir ihtimalle askerler dedemlerin evine gelip arama yapacak ve belki de dayılarımın bir kaçını tutuklayabilirdi. Acaba dayılarım tutuklanacak mıydı? Tutuklanırsada hangileri tutuklanacaktı? Bu düşünceler kafamda dönerken eve girdik. Yengem kendi çocukları ve bizim için evin büyük odasına yerlere döşekler açtılar. Yengem bizi sıkı sıkı tembihledi.

-Sakın! Ha,sakın! eve kim gelir ise gelsin sesinizi çıkarmayın. Yatakta sesizce yatın.

Yengem bu tembihlerden sonra odadan çıkıp ışığı kapattı.

DÖKÜLEN YAPRAKLARHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin