Uzun zaman oldu sana yazmadım sevgilim, özür dilerim. Çok düşündüm, düşündükçe tükendim, tükendikçe bir dal sigara daha yaktım, içime çektiğim duman arttıkça gözümden akan yaşlara yenileri eklendi... Ama ne oldu sevgilim biliyor musun? Kelebeğin aslında bir günlük ömründen çok bin günlük ölümünün olduğunu öğrendim. Sanırım öldüm sevgilim.
Dışarıda hıçkıran yağmur, içimde ağlayan çocukluğum, elimde sıcak olmasını umursamadan yudumladığım kahvem, yanı başımda bilgisayarımda açık duran Model...
Bu ne güzel bir gece sevgilim. Her şeyiyle ağlayan ve ağlatan bir gece. Seninle bir Model şarkısında buluşmak isterdim. Neden mi? Çünkü hissetmen için. Benim için duygularımı en iyi anlatan Model şarkılarıdır. İçerisinde yaşanmışlık olduğu kadar hayal kırıklıkları ve umutlar da vardır. Sen hiç bir Model şarkısında aşık oldun mu? Ben sana aşık olduğumda çalıyordu kulaklarımdan zihnime ve oradan da kalbime Model. Ben sana bir Model şarkısında aşık oldum sevgilim.
O kadar zaman oldu yazmadın ve şimdi gelmiş bana Model'den mi bahsediyorsun, diyebilirsin. Ama evet sevgilim. Sana yazmayalı gerçekten çok uzun oldu ama şu an yanımda Model çalıyorken aklımda canlanan görüntüleri bi görsen ağlamamak için kendini tutabilirsin. Ah be sevgilim, ben seni ne güzel sevmişim böyle! Neden görmedin? Neden duymadın beni sevgilim? Gör istedim ve de duy. Çok mu şey istedim?
Yaz kış umursamadan oturduğum balkonuma bakıyorum, bırada seninle olan bir sürü hayal kurmuşum da haberim yokmuş. Şu an yanımda olmanı isterdim. Küçük balkonumda yan yana otururduk. Sıkış tıkış olur ama yine de birbirimize sarılarak umursamazdık bu soğuğu. Gökyüzünden yeryüzüne düşen her bir damla için dilek tutardık seninle. Sen 'O kadar çok damla var ki nasıl dilek tutacaksın?' diye sorsan. Sonra ben de sana 'Damlaların sayısının ne önemi var ki? İster bir ister iki, istersen sonsuz dilek tut. Damlalar yıldızlar gibi sönmek yerine, gökyüzüne eninde sonunda tekrardan kavuşur.' deseydim. Çok mu imkansız bir hayal kurmuşum da böyle yalnız kalmışım bu küçücük yerde?
Ben sana aşık değilim sevgilim. Buna aşk denir mi? Denmez. Ben sana bağlıyım. Öyle körü körüne hemde. Çaresi ne bilmiyorum ama bir kelebeğin her öldüğünde hissettiği o pişmanlığı hissedemiyorum sende. Bir kelebek olup da günümü gün etmem gerekirken ben o bir günümü dahi seni düşleyerek geçirmeyi tercih ediyorum. Çok mu aptalım? O bir günümde dahi seni düşlediğim için kendimi aptal gibi hissetmem mi gerekiyor? Üzgünüm sevgilim ama ben kendimi aptal gibi hissetmek yerine umutsuz hissetmeyi tercih ediyorum. Belki umutsuz ve de aptal.
'Sen bana bakma parçalı bulutluyum, sen mutluysan ben mutluyum' demiş Model bir şarkısında. Sen bana bakma sevgilim. Öyle yazıyorum sana depresif depresif ama sen mutluysan gerisi umurumda değil. Ben senin için hiç tanımadığın o eski dostunum. Seni seven ama seni sevdiğini söylemeye korkan o kızım ben. Sen beni hiç tanımadın ama ben seni delilercesine severken körü körüne tanıdım. Seni severken hep Model dinledim. Duman dinledim. Manga dinledim. Mor ve Ötesi dinledim... Ben senin için her bir şarkıyı yorumladım. Ve inan bana sevgilim, bundan tek bir saniye dahi sıkılmadım, gocunmadım.
Model'in bir şarkısından sözler bırakıyorum buraya. Dönüpte bir gün okursan açıp sonuna dek dinlemen için. Dinlerken yazdıklarımı hissedip kırıklarımı görmen için. Yaşlarımı silemeyip hayalinle bile kalbimi teklettiğin için. Senin için sevgilim.
'Eski iyi bir dostum yalnızca bu gece, nasıl olsa, Kafamda durmadan bağırıp çağıran bir yabancının sesi, Yüzümde kocaman, yalandan bir antidepresan gülümsemesi...'
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
