Basak bana ben de Basak'a bakiyordum. Ardindan kapiya dogru yoneldigimde onume gecerek cikmami engelledi.
"Vay sen Emel'e bak." Yavas yavas bana dogru yaklasiyordu. "Bilmiyorsan soyleyeyim Giray'i tavlamak icin iddiaya girdik. Tam iddia sayilmaz ama sonucta ben onunla sevgili olmak istiyorum. Bu yuzden karsima cikmayacaksin!"
Ondan korkmaya baslamistim. Kavgaci biriydi. Ama ne iste olursa olsun ona boyun egmeyecektim. Saclarimi yuzumden cekerek yuzumu ona iyice yaklastirdim.
"Ben istedigimi yaparim. Kimseye de hesap vermem." Ardindan omzumla onu ittirerek sinifa dogru yurudum. Bu yaptigim Basak'i sinir edecekti. Belki de bundan sonra bana gicik gidecek, beni kucuk dusurmeye calisacakti. Giray icin iddiaya girmis olabilirdi ama sonucta arkadas olsaydik bile ona neydi? Belalar!
Hilal ile birkac arkadasi okul cikisi kafeye gideceklermis. Bana da gel dediler ama basimda Giray belasi vardi. Stresden dolayi rahat duramazdim. Bu yuzden tek basima eve dogru yol aldim. Bana geleceksin dedi. Kendi icin degilmis benim icinmis. Hah guleyim bari. Kesin bir plani falan vardir onun.
Annemler evde olmayacak bugun. Bu yuzden ev problemi falan olmaz. Neyse.
Nasilsa benim evimi bilmiyor ve bu yuzden onunla gitmemek icin sebebim olur. Telefon numarasi da yok. Oh rahatladim simdi.
Eve gelmistim ve geldigim gibi yatagima uzandim. Uykum gelmeye baslamisti. Bugun olanlar film seridi gibi zihnimden geciyordu. Erkeklerin dikkatini cekiyormusum. Bu yuzden onu sinir ediyormusum. Ben? Gulumsemeye basladim. Onun bolgesindeymisim. Hmm. "Ay koruyucu melegim mi varmis benim(!)."
Kotu melegim.
Aslinda Gediz, Giray ile beni gorseydi de sinir etseydim onu. Aaa is isten gecti artik.
Gozlerim yavas yavas kapanmaya basladi.
Beyaz elbisemin danteli tenime ne kadar da yakismis. Hmm. Nefis papatya kokusu. Etrafima bakiyorum ama papatyalar yok.
Gunesin isinlari bana ulasmiyor. Cunku oturdugum yerdeki agac kocaman. Uzaktan birinin geldigini fark ediyorum. Atin ustunde ve ben onu gorunce ayaga kalkiyorum. Sanki eski zamandan bir bolumdeyiz. Heyecanlaniyorum. Kalbimin atislarini kulaklarimda hissediyorum. Bu Giray.
Bir anda onumde beliriyor ve bana ellerindeki papatyalari gosteriyor. Gozlerin ne kadar guzel Giray. Bana guven veriyor."Demek burdasin papatyalarim!"
Giray'a sariliyorum ve onu dudaklarindan opuyorum. O da kocaman agziyla gulerek bana karsilik veriyor. Ardindan Bridget Mendler'in Ready Or Not sarkisi caliyor. Kahkaha atiyorum ve "Sen nerden biliyorsun?"
Gozlerim yavas yavas aciliyor. Biz sevgiliydik.
Ruyada. Gercek olmadigini anlayinca icim bir acayip oldu simdi. Neden hala Bridget Mendler caliyor? Aa telefonum caliyor!
"Uff kim bu ya? Alo?"
"Evinin onundeyim nerde kaldin?"
"Ne? Kim? Giray?"
"Telefonunu caldiriyorum acmiyorsun. Nerdesin sen?"
"Evdeyiim."
"Hadi insene o zaman!"
"Kendimi hic iyi hissetmiyorum."
"Ne oldu?"
"Atesim cikti galiba." Bu sefer dogru soyluyordum. Cunku icim yaniyordu.
Kurtuldum galiba. Ilk defa hasta olduguma seviniyorum.
"Ac kapiyi geliyorum."
"Ne ha..." Yuzume kapatti pislik. Hemen asagiya indim. Burnumu cekerek kapiyi actim.
"Yalan soyluyorsun!" dedi.
"Aa sacmalama. Hastayim gormuyor musun?"
Ardindan elini alnima koydu. Eli sert birine oranla ne kadar yumusakti.
