Bir anda Giray'dan boyle sozler duymak? Cok sasirtici.
Sadece gozlerimle konusmayi yegleyerek susuyordum ve utandigim icin bu konusmanin bitmesini istedim. Hem de cok. Aslinda ölmüş olarak bildigim halami gormek icin sabirsizlaniyordum. Merdivenden asagiya bir adim attip Giray'a tepki vermedigim icin onunda bir anlik afallamis oldugunu hissediyordum. Oyle de oldu.
Zemin kata geldigimizde merakli gozlerim koltukta oturan birilerini ariyordu. Ama kimse yoktu.
"Nerede?"
Giray'a umutsuzca bakiyordum.
"Buradaydi. Ona beklemesini soylemistim."
Kollarini siyirmaya basladi. "Ahmet! Canan Hanim nereye gitti?"
"Az once buradaydilar. Siz gelince aceleyle ciktilar disari." Koruma acik olan pencereyi isaret ederken sasirmis olacak ki heyecandan dili tutulmustu bunlari soylerken.
"Lan ben size demedim mi goz kulak olun diye! Bir yere gitmesine izin vermeyin demedim mi?"
Saclarimi geriye dogru atarak uzun kollu kazagimi cekistirmeye baslamistim.
Bana yalan mi soyluyordu? Kandirmak icin mi halan yasiyor demisti? Gerci neden boyle bir sey yapsin ki?
"Giray?"
Soran gozlerle onu tedirginlestirmeye calisiyordum ama yuzunde bir tik sasirtici ifade yoktu. Aniden cebinden telefonunu cikararak bahceye acilan kapidan cikti.
Sinirlenmeye baslamistim. Ellerim yavas yavas titriyordu.
Yine bir atak yapmak istemiyorum. Bu yuzden kosar adim Giray'in ciktigi yerden cikarak bahceye adimimi attim. Arkamdan bir koruma bana sesleniyordu kosarken:
"Bayan durun!"
Ah umrumda bile degil!
Ölmüş olan halami ariyorum. Bu olanlarla onun bir alakasi vardi sanirim. Daha yuzunu bile bilmedigim sanirim 60 yaslarinda (babamdan 10 yas buyukmus) olan bir kadini. Az once cikti dedigine gore fazla ileri gidemezdi.
"Size durun dedim!"
Kacmaya calismiyorum. Sadece ariyorum. Tedirgin olmaniza gerek yok. Giray'a soz verdim ben!
Kocaman bahcenin icinde disariya acilan kapilarin her birinden cikip bos asfalta bakip geri geliyordum. Bunun gibi 4 kapidan girip cikmistim. Soluk soluga kosusturken kendimi cok aptal duruma soktugumu dusunuyordum ki ayagim onumde beliren tumsege takildi. Tam dusecektim ki biri belimden tutup son anda yere dusmekten kurtardi. Basimi yana cevirdigimde belimi tutan kisinin Giray oldugunu gordum. Sicak nefesini kulagimda hissederken kalp atisini da hissetmeye baslamistim simdi. Cok hizli atiyordu. Oylece sabit dururken bir anda beni yana cevirdi ve kizgin bakislari altinda ezmeye basladi. Ahh! Bana ne yapiyorsun der gibi bakarken bile cekiciydi.
"Niye islerimi berbat ediyorsun?"
Omuz silkerken bir yandan da geriye dogru yuruyordum. Ne yaptigimi anlamaya calisan yakisikli yuze bakarak.
Onu bulmam lazim. Giray'in yalan soyleyip soylemedigini gormem lazim.
Son kapidan disari atarken adimlarimi, bu yolun cok degisik bir tarzda oldugunu farketim.
Cimenliklerle kaplanan kisa duvarlarla cevrili bir koridor gibiydi. Ellerimi surterek tedirgin hareketlerle onume acilan yolu yurumeye basladim. Adimlarimi hizlandirsam da yol bitmiyordu. Arkamdan ayak sesleri geliyordu ama bu beni nedense guvende hissettiriyordu. Basimi cevirdigimde Giray'in merak dolu bakislariyla karsilastim. Bu arada bir ses duydum!
Biri agliyordu!
Kulagimi sesin geldigi yone cevirerek yavas adimlarla yurumeye basladim.
Bu bir kadin sesiydi!
