GÜN YÜZÜ

- VEDA -

" Off başım" dedim yavaş yavaş yatakta kalkmaya çalışarak.
"Nasıl geldim ben buraya ? dedim . Hatırlamak için hafızamı zorluyordum. Ama hiçbir şey hatırlamıyordum. Ne ara geldim Yaman'ın evine.
" Hayır olamaz . Bu kıyafetleri kim giydirdi ? Kimin bunlar ? " dedim kendi kendime . Korkuyordum. Neler olduğunu hatırlamak korkutuyordu beni .Hala dünkü o alkolün etkisindeydim . Bu yüzden yavaş yavaş aşağı indim. Yaman koltukta oturmuş birşeyler düşünüyordu. Yaklaştıkça nefes alış verişim hızlandı . Hazır hissetmiyordum . "Yaman " dedim . Ne konuşucağımı yada ne söyleyeceğimi bilmeden ağzımdan sadece
" yaman" çıkıverdi.Cevap vermeden başını ne var anlamında der gibi oynattı. Çok kızgın bana . Şimdi olanları nasıl sorucaktım.

"Ben şeyi sorucaktım . Yani dün ne oldu ? dedim . Nefesimi kontrol edemiyordum.
" Ne mi oldu ? dedi yaman ayağa kalkıp yanıma gelerek .
" Ne olmadı ki aslı " dedi
"Anlatır mısın? " dedim . Söyleyeceklerini duymaya hazır değildim . Ama bilmeliydim.
" Dün emre beyle içtin hatırlamıyor musun ? dedi yaman yüzüme nefretle bakarak .
" Onu hatırlıyorum" dedim.
" O zaman seni aradığım zamanı da hatırlıyorsundur" dedi yaman .
" Evet hatırlıyorum. Yaman böyle davranmayı bırakıp düzgünce anlatır mısın? dedim.
" Ha öylemi. Peki Aslı hanım. Geldiğimde kapıyı açan olmadı. Bağırdım ama açmadınız. Bende kapıyı kırıp içeri girdim .

Emre'nin nerede olduğunu yada devamını sormaya yada duymaya hazır değildim . Neden kötü birşey olmuş gibi hissediyordum .

" Odaya girdiğimde o aşağılık o şerefsiz o piç herif senin " dedi yaman .
"Dur lütfen. Daha fazla konuşma " dedim araya girerek.
" Neden neden aslı. Evinde mutluyum diyordun şimdi neden devamını dinlemek istemiyorsun ?" dedi yaman .Gözlerini gözlerime dikmiş nefret dolu bakışlarını sürdürüyordu.
"Bakma bana öyle lütfen " dedim . Kelimeleri gözyaşları içinde söyledim .
" Yani o şimdi bana dokundu mu ? dedim ağlamaya devam ederek.
"  Öyle birşey olmadı. Olmaz da " dedi yaman.

Söyleyecek bir şeyim yoktu sadece sımsıkı  sarıla bildim .Birşey söylemeden öylece duruyordu . Sarılmak onun için bişey ifade etmiyordu . Sarılmadı bana . Çok kızgın affetmeyecek beni. Benim ne suçum vardı ki nerden bilebilirdim .
Geri çekilip yüzüne baktım. Ne düşündüğünü , ne hissettiğini anlayamıyordum . Anlamsızca bakıyordu. Böyle olmasi beni delirtiyordu.

" Niye susuyorsun ? " dedim
" Ne söylememi istersin ? dedi yaman .
" Bana neden kızıyorsun ? Benim ne suçum var ? Ben istermiydi böyle olmasını ? " dedim .
" İstemeseydin gitmezdin o eve aslı " dedi yaman .
" Kelimelerine dikkat et yaman. Ağır konuşuyorsun " dedim .
" Yalan mı aslı ? Seni uyarmıştım ama sen ne yaptın beni dinlemedin . Evine kadar gittin " dedi yaman.
" Beni bu kadar düşünüyordun neden yanımda olmadın ? Neden ? " dedim.
" Senin yanında olucak birilerini bulmuşsun aslı" dedi yaman .
" Yeter yaman yeter. Tek suçlu benmişim gibi davranma " dedim .
"Tabiki suçlu sensin. Ben mi olucam? Seni oraya zorla ben göndermedim " dedi yaman .
" Sana birşey söylemek istemiyorum gerçekten " dedim .
" Söyleyecek birşeyin yok" dedi yaman .
" Senden Senden " dedim . Devamını getirmekte zorlanıyordum.
" Söyle söyle " dedi yaman .
" Senden nefret ediyorum " dedim .
" Neden ? Seni Emre'nin altından kurtardığım için mi ? dedi yaman .

Duyduklarım karşısında beynimden vurulmuşa döndüm. Bu kadar olamazdı. Olmalıydı. Nasıl söyler bunu ? Nasıl ? Söylediği kelime kafamın içinde yankılanıyordu. Zar zor nefes alıyordum .
Bedenime bir başkası hükmediyor gibiydi. Havaya kalkan elim bir anda Yaman'ın yüzüne iniverdi . " Keşke . Keşke seni hiç tanımasaydım " dedim. Hızla yukarı çıkıp odaya girdim . Eşyalarımı sihir hızında toplayıp üzerimi değiştirdim. " Bu lanet yerde daha fazla duramazdım" dedim kendi kendime. Buraya geldiğim günden kötülük , üzüntü peşimden ayrılmadı . Gidersem eminim ki herşey düzelicek. Valizimi çekiştire çekiştire merdivenlerden indirdim . Yaman hala aynı yerindeydi.