Yüreğimdeki o kum saatini, o göz açıp kapayıncaya kadar geçen "sen" den, sanki asırlarca tükenmek bilmeyen "sensizliğe" tersyüz ederek gittin.
Sonsuzluğa uzanan ve yalnız tek noktada kesişen iki tren yoluyuz seninle...
Şimdi kusursuz bir aşk romanının kaybetmeye mahkum kahramanı gibiyim. Sonu başından belli bir kaybediş romanı...
Sevgim seni tüketmek için değil, çoğaltmak içindi.
Şizofren Aşka Mektup
