Brechmos Academy: School For The Lost

CHAPTER 17

"Lucy! It's me! Moni-- ahhh!"

Napahiyaw sa bigla ang babaeng nagsusumigaw sa harap ko. Habang ako ay nanlalaki pa rin ang mga mata at halos hindi pa rin makagalaw sa kinatatayuan habang kinukuha siya ng mga gwardya sa gusali.

"No! Let go! Bitawan niyo ako! Lucy!" Sigaw niyang muli na ikinahawak ko sa sariling dibdib.

My heart is beating so fast and my breathing started getting heavy. Ang panginginit sa mga mata ko ay napapalitan na ng namumuong mga luha. At hindi ko alam kung bakit. Hindi ko alam kung bakit sobra akong emosyonal sa pagkakakita sa kaniya.

"Lucy." Biglang haklas sa akin ng isang matipunong braso patalikod. Rinig na rinig ko pa rin ang pagsusumigaw ng babae sa likod ko habang kinakaladkad siya palabas ng mga gwardiya.

Bigla akong hinawakan sa braso ng taong nasa harap ko. But I still can't make myself face the person in front of me. My eyes directed on the floor. Trying as hard as I can to stop the tears from coming out of my eyes.

Pero nabigo ako. A tear escaped my left eye and I clutched my chest at the pang I felt in my chest.

Pero bakit? Sino siya? Why does she know me? Why do I feel so bad?

"Are you hurt?" Sabi ng isang pamilyar na boses sa akin. Hindi ako nakasagot at doon na niya ako niyakap.

Jin's manly scent immediately swarmed my senses. Doon na ako tuluyang napaluha. Pero hindi ko pa rin alam kung bakit. All I know is I feel so bad upon seeing her. Pakiramdam ko ay may kung ano sa kaniyang nakakapagpaalala sa akin ng mga bagay na tanging puso ko lang ang nakakaala at hindi ang utak ko.

I felt Jin's grip on me tightened, holding me in place, embracing me in his arms. Hinayaan ko ang sariling yakapin ang seguridad na ramdam ko sa mga bisig niya. Hindi ko alam kung may alam ba siya sa nangyayari at kung paanong agad niya akong nasundan dito kahit na si Andrew naman ang kasama ko kanina.

And speaking of, agad na dumating is Andrew, Rey at Morgan, nagtatakang nakatingin sa posisyon naming dalawa.

Agad akong naconscious sa posisyon namin ni Jin at agad na lumayo sa kaniya. Intensyon ko sanang agad na ipalis ang mapanuring mga mata ng dalawa sa amin but Jin didn't let my waist go. He still held me tight, enough to support me as if I'd fall again anytime soon.

Hindi ko mapigilang makaramdam ng kung ano sa ginagawa niya. I don't even know what's between us.

"Anong nangyari? We saw someone getting dragged by the guards," tanong ni Rey na nakatanaw sa harap namin dahil naririnig pa rin namin ang pagsusumigaw ng babae sa malayo. Muli akong napatungo sa sahig dahil sa nararamdamang pait sa dibdib.

Pero bakit nga? Why do I feel this way? At sino siya? Bakit kilala niya ako?

"Are you alright, Lucy?" Naibaling kong muli ang atensyon ko sa likod nang marinig ang tanong na iyon ni Andrew. His gentle eyes were looking at me with worry when people started swarming the area trying to look at us.

Napatango lang ako at iniwas ang mukha sa mga estudyanteng nagsisiksikan sa likod nila. Siguro ay narinig din nila ang pagsusumigaw na iyon na nakagawa na nga ng komosyon sa gusali.

"Rey, Andrew," biglang tawag ni Jin sa dalawa habang hawak pa rin ako sa bewang. Unti akong umatras sa hawak niya ngunit naramdaman ko na naman ang paghigpit ng isang kamay niya doon. Nakagat ko ang pang-ibabang labi at napatungo sa sahig. Ramdam ko ang kakaibang kiliti sa ginagawa niya sa kabila ng emosyon na lumulukob sa akin.

Why is he even doing this? He sometimes even barely looks at me.

"Lead the people back towards the hall." Tumango ang dalawa at unti-unting tinawag ang pansin ng mga tao na nakatingin sa amin para magpatuloy sa paglalakad patungo sa pagdadausan ng selebrasyon. Bumaling naman si Jin kay Morgan.