Home, Sweet Home (GxG)

34: Riddle

We had some riddle lately, nag-buffering yung utak ko— ay wow may utak?

So yun nga, nag-riddle yung prof naming si Ms. Angeline.

What can you break, even if you never pick it up or touch it?

Nung oras na yun hindi man lang sumagi sa isip ko ang salitang 'promise'. Busy ako kakalingon kay Jane, pero hindi ako makatingin sa ibang kaklase ko dahil titig na titig si Ms. Angeline sakin.

My professor, Ms. Angeline, has really a nice shape of body, makinis sya at maputi, chinita, matalino, jolly, pero istrikto. She's doing her work seriously, at dedicated.

Kaya nung nagpa-riddle sya, hindi ko alam kung tititig rin ba ako sakanya o matatakot. Nakakatakot si Ms. Angeline pag tumititig eh. Haha!

Sayang rin yung one day trial ko sa pagtulog ng walang istorbo sa klase ni Ms. Angeline noh. Pinayagan pa nga akong magdala ng neck pillow, hahahaha!

The answer on that riddle was 'promise'.

Totoo nga naman, diba? Kahit hindi mo mahawakan ang pangako, pag napang-hawakan na ng iba ang pangako mo, it's either you make them believe or not. Tsaka, isa pa, wag mangangako pag maganda ang mood mo— o kung galit ka man, masama man ang araw mo. Magsisisi ka rin talaga sa huli, but it depends on people.

So, anyways! Bakit ba yun naiisip ko? Hindi ba dapat sa bar ang punta namin ngayon—

What in a goddamn fuck—

"Jane, magba-bar talaga tayo?" Pagtataka ko, nalilito ako eh. Hindi naman ito daanan ng bar.

"Yep. Hindi ko sya dun nakilala sa bar na minsang pinupuntahan natin. I've already texted her."

Busy sya sa phone nya, kausap nya yung so called girlfriend nya. Hindi ko tuloy alam kung bakit hindi na lang sya tawagan o di kaya tawagan ni Jane? Buti hindi sila tamad mag-type noh? Kung si Mads kausap ko sa phone, tatawag ako o di kaya magvo-voice message.

I got these lazy hands to type.

Naglalakad kami sa gilid ng daanan ng mga sasakyan, alas-sais na ng gabi at bukas na ang mga street light. Napalingon ako sa mga puno, madilim, at malamig ang simoy ng hangin. Napahinto ako bigla at nabangga si Mads sa likod ko.

"Gia..?"

She called my name..

"Ah, sorry. Tara na." Gusto ko man syang hawakan sa kamay, pero hindi ko magawa. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko— parang pinupunit ang dibdib ko, para akong nasasaktan na hindi ko maintindihan. Ang gulo.

Ang sabi ko, hindi ko na iisipin ang kaninang nakita ko. At hindi ko na bibigyang pansin yun dahil magkaibigan lang naman sila ni Christianna..

Christianna's my very best friend.. I trust her so much.. kampante ako na hindi magkakagusto si Chris kay Mads, coz Chris likes men.. pero ano ba tong naiisip ko't para na akong mababaliw!

Kanina kasi.. tama ang chinichismis ni Jane sakin na laging sumusulyap si Chris kay Mads. At nasaktuhan ngang yun ang nakita ko. At kung maka-akbay parang mag-jowa. Haha! Kaya tinapik ko agad kamay ni Chris. Gosh, I'm too jealous for that.

But.. anyways.. I trust them both. Nothing's gonna change. Yep. Hehe.

"Gia..? Kanina ka pa parang nawawala sa sarili." Hinawakan bigla ni Mads yung kamay ko—

"Ah! S- sorry!"

"Lumagpas na tayo. Sinusundan kita kung saan ka pupunta."

I got nervous. What the fuck— yun lang inisip ko kung saan-saan na ako napadpad.