Home, Sweet Home (GxG)

11: Stress reliever(1)

GIANNA'S POINT OF VIEW

I got home from school. Exhausted. Stressed and so, so moody. Hinanap ko si Maddie, pero tulog sya sa kama namin. Hindi na ako nakapag pasa ng proyektong pinagpuyatan namin ng mga kagrupo ko kagabi. Sigh. Am I not enough...? Are we not enough...? Are our efforts not enough...? Come to think of it... ang tagal naming ginawa at pinagpuyatan yung proyektong yun, tapos hindi tinanggap ng prof namin. Iba pala pag college na. We should make some more efforts than highschool.

Isang subject lang yun pero grabe, nakakapanghina ng loob. I'm so sad. Napadapa na lang ako sa couch at umiyak. I should just let my tears out...

Pero gusto ko si Mads... may lesson sya ngayong hapon at mamayang gabi pa ang uwi nya. I'll wait for her...

Tumayo na lang ako ulit at kinuha ko si Maddie kahit tulog. Sorry, my fur baby, kailangan ka ni mommy Gia ngayon..

Nagising sya bigla at kinalmot ang buhok ko.

"Jeez... sorry I woke you up, I just need your company..."

Instead, she licked herself in front of me. Natawa tuloy ako. Nagulat lang yata sya kaya kinalmot nya yung buhok ko.

Nilaro ko sya gamit ang buhok ko atsaka nya naman kinagat nang kinagat.

"My hair's not a pasta, you piece of shit." Pilit ko tuloy inaalis yung pagkakahawak nya sa ulo ko. Aaah!

Pinipilit kong tanggalin sya sa ulo ko pero hawak hawak nya pa rin! Hindi naman sya ganito ka-hype tuwing nagigising sya, but I think she had more sleep today. Nyah, everyday, almost. Cats are cats.

"I just need your love, damn." I sobbed. Napayuko ako sa wooden table.

And a few minutes later, bumaluktot si Maddie sa lap ko. Nagulat tuloy ako at napangiti rin.

"I love you too, you rascal." Hinimas ko ang ulo nya. She closed her eyes and fell asleep on my lap. Kakagising lang, matutulog ulit. Parang gusto ko na lang tuloy maging pusa.

Nyah, kidding. Can't escape this reality.

Agh, ang tagal ni Mads. I wanna touch her tiddies. My true stress reliever.

Nyah, just kidding again.

4hours had passed———

"Gia.."

Something echoed in my head.. am I dreaming..?

"Gia, gising na. Nandito na ako. Kumain ka na din."

Napaangat ako ng ulo at nasa tabi ko na si Mads. Napabalikwas ako agad at niyakap ko sya. Nakatulog pala ako.

"Ayos ka lang..? Mukhang umiyak ka."

Hindi ako nagkamali ng pagpili sa taong to. Ah, thanks..

Tumango lang ako.

"Bakit? May nangyari bang di maganda?" Just from her tone, halatang alalang-alala din sya.

"Hindi na kasi tinanggap ng prof namin yung project.. Mads.."

"Mmm..?" She nods.

"Am I not enough..?" I sobbed.

"No, no, honey. Magkaiba lang talaga ang highschool life sa college life ngayon. Ang sabi ni ate, ganun lang daw talaga mga profs." Hinagod nya ang likod ko. "Kapag sinabing deadline, deadline. At anong sinasabi mong hindi ka sapat? You're more than enough, my love, atleast you tried your best, and I love you. Wag kang iiyak-iyak ng ganyan, marami pa tayong pagdadaanan sa college." She kissed my cheek. "Wag ka nang malungkot. Okay? Cheer up, honey." She smiled.. I just sniffed. Her voice was pleasing.. I love her..