Sharinganowe Historie | Naruto Oneshoty (zakończone)

Itachi Uchiha

Itachi usiadł ociężale na kamieniu w środku lasu. Czuł, jakby jego głowa miała zaraz wybuchnąć.
Oparł czoło o dłonie i już miał sobie pozwolić na chwilkę słabości, kiedy usłyszał szelest.

- Kto tam? - od razu stanął w bojowej pozycji, aktywując sharingana.
- Spokojnie dziecko. Ja tu tylko mieszkam - usłyszał głos jakiejś starszej kobiety.

Mimo to nie tracił czujności, aż zza drzew wyszła [kolor]włosa pani z laską w ręce. Jej oczy były jakby zamglone, co od razu nastolatek dostrzegł.
- Już już, wyluzuj młody człowieku. Nie widzę cię, więc możesz w spokoju płakać.

Uchiha naprawdę nie chciał. Nie chciał, by te łzy ciekły po jego policzkach. Mimo to rozległ się po okolicy cichy szloch i ciężki oddech. Wokół póki co nie było żadnego zagrożenia. Nawet kobieta, która go nakryła, nie mogła mu nic zrobić. W końcu nie wiedziała, kim on jest i czego się nie tak dawno temu dopuścił.

Nawet nie dostrzegł, kiedy [kolor]oka się do niego zbliżyła. Po prostu poczuł w którymś momencie ciepłą dłoń na głowie i rozkleił się do reszty, zaciskając w piąstkach materiał spódnicy, a głowę opierając o jej brzuch.
- Będzie dobrze dziecko. Wszystko, co złe, w końcu się kończy. Jak nie za życia, to po śmierci, a to w końcu jest najpewniejsza w życiu rzecz.

[Imię] machnęła w bok swoją laską, a Itachi zobaczył wbitego kunaia.
- Dajcie nam wszystkie swoje pieniądze, a nie stanie wam się aż tak duża krzywda - powiedział przywódca grupy nukeninów w stronę kobiety i chłopca.

Wtedy Uchiha aktywował sharingana i, nawet nie próbując wdać się w jakąkolwiek walkę, uwięził ich w genjutsu.
- Przepraszam panią. Mnie już wzywają obowiązki. Oby się pani nic nie stało.

Z takimi słowami czarnowłosy pożegnał się, wracając do bazy Akatsuki. [Imię] tylko uśmiechnęła się w smutny sposób. "Urodziłeś się w złych czasach, Itachi Uchiha".

***
Mam nadzieję, że się podobało.
Pozdrawiam z podłogi - Dywan.

*friendly reminder, że w trakcie kasowania klanu Uchiha Itachi miał 13 lat*