Zawgyi
ေရွာင္က်န္႔ကို အထုပ္ေတြအိမ္ထိ သယ္ေပးၿပီး
ရိေပၚတစ္ေယာက္ အိမ္ျပန္ခါနီးတြင္
"က်န္႔ေကာ ျပန္စဥ္းစားၪီးေနာ္ ခုခ်ိန္ အိမ္ျပန္လိုက္ရင္ မွီေသးတယ္"
ဟိုက္ ဒီကေလး ဘယ္လိုေတြေတာင္ေျပာေနတာ
မသိရင္ ငါက အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားလို႔
သူကလိုက္ေခ်ာ့ေနတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔
"ဝမ္ရိေပၚ မင္းမျပန္ေသးဘူးလား ငါ ေဆးေပးခန္းကိုလည္း သြားရၪီးမယ္ေလကြာ"
"အဟင့္ က်န္႔ေကာက သားကို ႏွင္တယ္ ရတယ္
ျပန္မွာပါ ျပန္မွာပါ"
"အဲ့လိုေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေလ ေနာက္ေန့ၾကရင္ အလည္လာေနာ္"
ေရွာင္က်န္႔ ဘဝကလည္း ခက္သား
ဒီ အဆိုးေလးကို အျမင္သာကတ္တာ
သူစိတ္ဆိုးေတာ့လည္း ကိုယ့္မွာမေနႏိုင္ျပန္ဘူး
"တကယ္လား က်န္႔ေကာ"
"အင္း တကယ္"
"ဒါဆို က်န္႔ေကာ ေဆးေပးခန္းကို သြားတိုင္း ကြၽန္ေတာ္ အႀကိဳအပို႔ လုပ္ေပးမယ္ေလ ရလား"
"အင္ အင္....."
"မရလည္း ရတယ္လို႔ပဲ ေျပာလိုက္ပါ က်န္႔ေကာရယ္ သား အဲ့လိုပဲ မွတ္ထားလိုက္ၿပီ သြားၿပီေနာ္😁"
"ဟဲ့ ဒီကေလးဟာေလ သူျဖစ္ခ်င္တာဆိုရင္ ဇြတ္ပဲ ငါလည္း ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါလားေနာ္"
ေရွာင္က်န္႔ေတြးရင္း သက္ျပင္းသာ ခ်မိေတာ့သည္
မနက္ေရာက္ေတာ့
"အြန္း အိပ္ယာက ထၿပီး ေဆးေပးခန္းသြားရၪီးမယ္္ အိပ္ယာထဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီ"
ေရွာင္က်န္႔လည္း ေတြးၿပီး မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
"$က်ိဳးနည္း ဒါ ဒါ ဝမ္ ဝမ္ရိေပၚလား"
ေရွာင္က်န္႔လည္း သူျမင္ေယာင္ေနတယ္ ထင္ၿပီး
မ်က္စိကို အတင္းပြတ္ၾကည့္ေတာ့
"က်န္႔ေကာ မ်က္စိကို အတင္းမပြတ္နဲ႔ေလ
သား ဝမ္ရိေပၚ စစ္စစ္ပါပဲ မယံုရင္ နမ္းၾကည့္လို႔ရတယ္ေနာ္"
"ဘာ ဘာ ဘာလို႔နမ္းရမွာလဲ ေနပါၪီး မင္းက ဘယ္လို ငါ့အခန္းထဲကို ေရာက္လာတာလဲ"
ESTÁS LEYENDO
My Precious Doctor
Fanfic"အသည်းခွဲခဲ့တယ်လို့ပြောရအောင်လည်း ကျန့်ကောက ငါ့ကို ချစ်တယ်လို့လည်း ပြောခဲ့တာမဟုတ် ပြန်လာမယ်ဆိုတာဟာ တစ်ခြားတစ်ယောက်နဲ့ လက်ထပ်ဖို့အတွက်လား ကျန့်ကောရယ်"
