"Ateş." diye fısıldadım.
"Beni sevmeyi dener misin?"
"Yapamam." dedi.
İşte bir kere daha hayallerim yıkıldı. Bir kere daha kalbim kırıldı. Bir kere daha umutlarım tükendi.
Çünkü Ateş beni asla sevmeyecekti.
(İlk 19 bölüm @yorgunumutlar hesabındadır...
Herkese merhaba🦋 Bildiğiniz üzere hesabıma giriş yapamadığımdan dolayı Seni Seviyorumu yarım bırakmıştım. İkinci açtığım hesabımda gidince yazmaya uzun bir ara vermiştim. Uzun lafın kısası artık devam ediyorum. Ama eski bölümleri maalesef ki düzenleyemiyorum. Sonuç olarak yine bir aradayız :)
İlk 19 bölüm @yorgunumutlarhesabındadır. (Profilimden de bulabilirsiniz) Bu hesapta SENİ SEVİYORUM 20.bölümden itibaren devam etmektedir. Görüşmek üzere daha çok sohbet edeceğiz.❤️ Yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen.
Hatalarım varsa affola 🙏
20.Bölüm
Remembering 'Minette Martin
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-------------------------------
1 ay sonra
Birdenbire girdin sen kalbime. Sözler bile yetmez oldu içimde.
Dudaklarımı kanatmak pahasına duyduğum melodiyi mırıldanmadan edemedim. Mavi gözlerim karşımdaki sahneyi izlerken onun bana baktığını biliyordum. Gülümsemek istedim. Belki saniyeler belki dakikalardır beni izliyordu. Bedenim onun bakışları arasında kasılırken sakin olmaya çalıştım. Özenle yaptığım saçlarım yüzümü kapatırken parmaklarım çoktan düzeltmemi sağlamıştı. Daha fazla dayanamayarak mavi gözlerimi ona çevirdiğimdegülümsememek için zor durdum. Mavilerim, mavileriyle buluştuğunda bana göz kırptı. Dudaklarım ister istemez kıvrılırken onun bana ne yaptığını görmesini isterdim. Beni heyecanlandırıyordu.
Gözlerin kanıyor, oysa ki güzeldi hayallerin. Güller açsın ürkmüş sağ gamzende.
Mavilerimi ondan çektiğimde belki de aylarca dinlediğim şarkıyı mırıldanmadan edemedim. Ağladığımda, mutlu olduğumda, heyecanlandığımda, çocuklaştığımda şarkı söylerdim. Şarkılar hayatımın bir parçasıydı, öyle de kalmasını istiyordum.
Dudaklarım elimdeki meyve suyunun tadına bakarken halimden oldukça memnundum. İtiraz etmiş olsam nankörlük etmiş olurdum. Çevremdeki herkes alkol alırken tercihlerim arasına bile girmemişti. Nefret ederdim, belki de daha fazlası... Bünyem alkole dayanaklıda olsa kullanacağım en son şey bile değildi. Ateşle bir ortak noktam varsa ikimizin de alkolü sevmemesiydi. Ateşin nadir içtiğini görürdüm zaten. Sinirlendiğinde alkole başvurmazdı. Her şeyi yıkıp kırardı. Buna bende dahildim sanırım. Sen Ateşi hiç kırmadın mı diyen iç sesimi susturmak istedim. Defalarca kez kırmıştım. İnsan sevdiğine kıyar mıydı bilmiyorum ama ben Ateşi çok kırdığım zamanlar olmuştu. Kavga ettiğimizde birbirimizi dinlemiyorduk. Daha doğrusu ben dinlemiyordum sanırım.
