BENIM KALEMIM

22.

Acımak yok. Gözümün önünde yanışını görsem de umursamam artık.

Bu evde yaşıyosan benim dediklerimi yapcaksın diyemezsin sen bana.

Anne kız bile değiliz. Bana bu kelimeyi kullanamazsın. Beni delirtemezsin. Kollarımda izlerin sebebi sen olamazsın anne.

Birini sevmem gerekirsen sürekli senden nefret edemem anne. Senden de bıktım sevgisizliğinden de. Azcık umut yok mu?

Sadece 2 senen kaldı diye sevinmelerin aklımda annem.
Sen benim kızım olamazsın deyişinde aklımda annem.
Psikoloğa git delisin sen demende aklımda.

Beni sevmediğini o kadar belli ettin ki babamla.

Senden nefret ediyorum demende aklımda babam. Gözümün içine bakarak demende.
Utanıyorum senden demende.

Neden hiç ailecek bir anım yok? Neden bende babamın elinden tutup parka gitmedim? Neden annemle oturup erkek muhabbeti yapmadım.

Neden annem bana bi kere olsun sarılmadı?

Umursamaz olmaktan yoruldum. Ha severde belli etmez tesellimden yoruldum.

Bana söylediğin kelimeleri buraya yazmaya utanıyorum annem. Bende bekliyorum gitmeyi. 2 seneyi iple çekiyorum merak etme.

Neden karneme bakmadınız mesela? Neden zayıflarıma kızmıyosunuz diğer aileler gibi? Neden beni karşınıza alıp konuşmuyosunuz?

Neden beni önemsemiyosun annem, babam neden sevmiyosun beni? Beni neden sol tarafım hep çökük bırakıyosunuz?

Neden herkes iyi bir hayat beklerken ben aile sevgisi istiyorum?

Bunu bana neden yapıyosun anne? Su dönüştüğüm hale bak annem? Ergen gibiyim. Kolumu açıp gezemiyorum utançtan. Kolumda ki izlerden korkuyorum annem.

Kolumu görseler bile içimi göremezler ki annem? Yargılarlar beni. Hadi gel annem anlat bana. Ne yapmam gerek? Nasıl davranmam gerek.

Bana ben olmayı öğret annem. Bana bir kere olsun sevgiyle bak. Bir kere olsun sen sarıl bana durup dururken. Bir kez olsun sen öp birden.