SEGZİ BÜYÜCÜM DRACO🌈

Çikolata

Bacılar kitabımın okunduğuna inanamıyorum. Teşekkür ederim size:)
************************************

Hayatım yolunda gitmiyordu. Çünkü her an dibimde Draco'nun ve Harry'nin bitmesinden hoşlanmıyordum. Ayrıca Draco Lisa'ya düşman olmuştu.

Lisa Dracoyu bıçakladıktan sonra onunla birkaç kez konuşmuştuk. Bana kendisinin bilerek dracoyu bıçaklamadığını söyleyip durmuştu. Bir türlü gerçeği söylemiyordu. Daha fazla zırvalık istemediğimden onunla olan iletişimimi kesmiştim.

İnsanlara çabuk değer vermeye başlarsam böyle olurdu işte. Ortada ters giden şeyler vardı. Lisa'nın hareketlerindeki bu değişim beni korkutuyor ve şüpheye düşürüyordu.

Ayrıca kendi karakterimdeki değişim de beni korkutuyordu. Son günlerde çok hassas biri olmuştum. Sağduyulu biri olmuştum. Başkalarını kendimden çok düşünür hale gelmiştim. Sanki kabuk değiştiriyordum. Kendimi derslerime vermiştim. Hedefimi belirlemiştim. Bir Büyühatip Doktoru olacaktım. Her zaman çalışkan bir öğrenci olmuştum. Arkadaşlarım beni genelde kıskanırlardı çünkü zamanımın çoğunu kendime ayırırdığımı düşünür, ara ara da ders çalıştığımı düşünürlerdi fakat öyle değildi. Derslere de önem verirdim. Çünkü okumak, farklı olmak demekti.

Slytherin toplanma salonunda derslerle uğraşıyordum. Önümde kitaplar açıktı. Formül ezberliyordum. Salonu loş ışıklar aydınlatıyordu. Bende ders çalışırken aynı zamanda kahvemi yudumluyor ve şarkı dinliyordum. Masanın ucundaki sandalye kımıldadı. Birinin parmakları sandalyeyi yukarı kaldırdı.

Fark etmemiş gibi yapamazdım. Kafamı yukarı kaldırdım. Dracoydu. Elindeki çikolatayı bana uzattı. "Hiçbir güzel kız, çikolataya hayır diyemez değil mi?" dedi gülümseyerek. Gözlerinin içi gülüyordu. Gerçekten çok tatlıydı. Şuan hiç yeri ve zamanı değildi ama bunc zaman sonra beni düşünen birinin olduğunu bilmek beni duygulandırmıştı. Uykusuzluktan moraran gözaltlarımdan gözyaşları aktı. Çok saçmaydı belki bu yaptığım fakat sürekli güçlü kalmaya çalışıyordum. Ailemden hala çok uzaktaydım. Günler geçmişti, olanların üstünden... Hala onları kaybetmenin acısını yaşıyordum. Günlerdir herhangi biriyle konuşmamıştım. Şimdi ise beni düşenen kişinin Draco olması...

Draco gözümden düşen damlaları görünce yanlış birşey yaptığını düşünecek olacak ki "İyi misin Jennie, çikolatayı sevmez misin?" dedi sanki durumu kurtarmayı umarak. "Hayır Draco sorun sen değilsin."dedim. Gözyaşlarımı sildim aynı zamanda suratımda bir gülümseme oluştu. Ayağa kalktım. Draco'ya sıkı sıkı sarıldım. Bu yaptığım zamansız harekete şaşırmış olmalı ki ben on sarıldıktan birkaç saniye sonra o da kollarını belime dolamıştı." Draco teşekkür ederim. Lütfen benimle çıkışta Borgin & Burkes'de buluşur musun? Sana ihtiyacım var" dedim. Sesim biraz kırgın çıkmıştı. Geri çekildim. Çikolatayı elinden kaptım.

Gülümseyip geri çekildim. Arkamı dönüp büyü dersimi kaçırmamak için koştum. Yaptığı çok tatlı bir hareketti. On olanları teker teker anlatacaktım. İçimi dökecektim şu aralar sadece ona güvenebilmiştim.