Chapter 6

54 8 0
                                    

Happiness



Having a fever isn't bad at all. Why? Roxanne took care of me until I gained my strength. She became my hot private nurse na maski pagkain ko ay sya ang nag-hahanda.

Smiling widely, i stared at the girl who's not looking to me because she's still talking to her girl classmate which is ms. President snowman.

"You look like a smug, Axel. Lapitan mo na." sabi ni Paul sabay siko sakin. Tumingin ako sakanya at inayos nya lang ang bridge ng salamin nya at tumango sakin.

Bumuntong hininga ako at nag-kamot ng ulo. After a long week had passed, i regained my energy at aalog-alog na naman kasama ang mga kaibigan kong walang ibang ginawa dati kundi ang gumawa ng plano para makapasok si Roxanne.

'Buti nga hindi napahamak ang girlfriend ko eh. Dahil pag yun napahamak naku!!! Friendship over na kami!'

The scores and correction in our exam came and i feel happy and relief when i saw my scores. Luckily, i wasn't fail all of my exam.

My scores didn't reach the lowest score and still in the higher place. How? I have two exams that i perfect the score and my lowest score is 56. How lucky i am right?

I am so shooked when i realized that the subject that i've perfect is Bio and Math. Those subjects are the most hard for me but luckily again, god sent an angel who tutor me with all her glory and never loosed her patience when i'm not listening to her explanations and just staring at her face. How i admired her beauty. How i imagined her as my wife.

I looked at my left side when someone hit my shoulder hard that i almost fell at the ground. I glared at my friend who's grinning like there's no tomorrow while watching my girl.

"Nabahag na ba ang buntot mo at hindi ka makalapit sa kalaro mo?" pang-aasar nya. Sinamaan ko sya ng tingin pero ngumisi lang sya at kunyari pang itinaas ang dalawang kamay bilang pag-suko.

"I'm just kidding ok?" natatawang sambit nya. Inismiran ko sya at tumingin muli kay Roxanne.

'Istorbo talaga ang mga to.'

"Kung hindi ka lalapit kay Roxanne, ako na mismo ang mag-sasabi sakanyang talo ka na sa laro dahil umpisa palang hulog na hulog ka na sakanya." gulat akong tumingin kay Paul ng bantaan nya ko ng ganon.

"Ano?! Gusto mo ba kong mamatay ha?!" inis na tanong ko habang masama ang tingin sakanya. Tumingin din sya sakin at ngumiwi.

"Can you stop being exaggerated? Humans won't die if their partners break their hearts. People nowadays are 'stupid' for believing that love exist in this unfair world. Everyone can betray your back even if they are your most trusted person." sabi nya at umismid pa. Bahagya akong natigilan dahil dun. Tama naman sya. Everyone can turned her back in you. And my mom is the most perfect example for that.

"You have a point." sambit ko at tumango-tango. But losing Roxanne is not in my mind. Losing this girl will wreck my world. I don't know if I can stand again if she leave me.

"Potangena! Pre may dalaw ka ba?" pag-eksena na naman ni Grim. Bahagya akong natawa dahil sa napaka-kulit na boses ni Grim. Napangiwi naamn agad si Paul at inismiran si Grim.

"Shut the hell up, George Primo." sabi ni Paul at umiling umismid.

"Eh di wow! Kailangan mo ba ng napkin? Hahahaha!" pang-aasar pa ni Grim. Para talagang tanga ang isang to.

Umiling nalang ako ng makitang nag-sapakan na sila matapos ang asaran nilang sinimulan ni Grim na walang ibang ginawa sa buhay kundi mag-loko. Hays. Di na naman siguro to pinainom ni Mina ng gamot.

Love Is A GameTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon