KAÇINILMAZ AŞK

7. Bölüm (Kıskançlık)

İlerleyen bölümlerde ayrıyetten bir okuyucu olarak bir kitabı okurken nefesim kesilsin isterim...Buna dayanarak hikayeyi yazmaya devam edicem.Umarım beğenirsiniz...

*** ***

Zil çaldı.Hâlâ kafasını masadan kaldırmadı.Bende kalkıp Melek'lerle takılmaya gittim.Erkan, İpek ve Melek'le kahkaha atarak sohbet ediyorlardı.Aslında bu zamana kadar erkeklerle hiç takılmazdım.Ve içime çok dönük ve utangacımdır.Ama Korkut sayesinde olmalı ki artık kendimi çok aşmıştım.Şahsen o gün Erkan'ın otobüste yanına nasıl gittiğime kendim bile şaşkınım.Ama kendimi aşmaya çalışıyor olmalıydım.Yanlarına gittim ve İpek'in omzuna hafifçe vurarak:
-"Vay!Kaynaşmışsınız...Bırakında biraz erkek arkadaş ortamı kursun...Tek kızla olmaz."dedim.Bunu neden demiştik bilmiyorum ama laf olsun torba dolsun gibi konuşmuştum...Erkan bana bakarak ciddi bir yüz ifadesi almıştı.Alnının gerginliğinden belliydi.

-"Ben sende İpek'lerle takıl senin de KIZ ARKADAŞ ortamın olsun."dedi.Kız arkadaş derken sınıfta duyulacak kadar bağırmıştı.Amacı neydi şimdi?Hadi ben patavatsızlık yaptım da...İpek'e baktım.Şaşkın ve biraz meraklı suratıyla bir bana bir Erkan'a bakıyordu.Melek çaktırmadan kulağıma dişlerinin arasından Korkut'a bakmamı söyledi.Baktığımda suratı gene kızgındı.Her an surat ifadesi, tavırları...her saniye hatta salise değişiyordu.Onu anlamak imkansızdı.Ama zaten belki de bana onu bu tavırları merak uyandırıyordu.O arada Erkan'da Korkut'a baktığımı görünce Korkut'a baktı ve bize dönüp:

-"Melek ve Efsun!Anladığım kadarıyla İpek'le ben yeniyiz okulu bize gezdirin."dedi.İpek'e baktı ve güldü.İpek gene kıpkırmızı olmuştu.

Ve tamam diyip gülümsedim.Ve hepimize hanımlar önden ama ilk İpek!"dedi.İpek oldukça utanarak gülümsedi ve Melek'in yanına geçti.Ben arkada Erkan'la kalmıştı.

-"İpek...Onun hakkında senle uzunca konuşmalıyız.Yani benim bazı sorunlarım var ve onu üzmek istemem."dedi ve dudaklarını indirdi.Ve çıkışta müsait olup olmadığımı sordu.

Bende ilk şaşırdım.Acaba ne sorunları vardı ki...Ciddi olmam gerektiğini düşünerek kafamı onaylayarak salladım.O arada Melek bize döndü ve:

-"Arka bahçeye gidelim orası daha güzel ve sessiz ve de ıssız..." diyerek güldü.Erkan:

-"Seçimine bayıldım."dedi.Ve İpek'in yanına yöneldi.Melek'de yalnız bırakmak için yanıma geldi.

-Korkut'un Ağzından-

O lanet olası yılışık ve ... çocukta nerden çıktı!Efsun'da dünden razı gibi duruyor zaten onla konuşurken...Hem o kız arkadaş derken niye bağırdı ki?Bir şey mi imâ etmeye çalıştı?Eğer düşündüğüm şeyse...Efsun'u o zaman...!Hem niye Efsun okulu gezdiriyor ki bu dangalağı?Bu işi ele geçirme vakti geldi!Hey bir dakika bana ne oluyor ki sonuçta Efsun benim...(Bir anda kendimi tutamayıp hızlıca bahçeye çıktım ve gözlerim o dengesiz çocuğu ve Efsun'u aradı.)Ön bahçede kimse yoktu ve arka bahçeye yöneldim.Ve işte!Onların yanına gittim ve o Erkan denen şerefsize:

-"Selam çaylak!Gel kızları bırak ve biraz takılalım ne dersin?"dedim.

-"Selam!Ama Efsun'lar benim rehberim ihanet edemem."dedi.

Orda onu yere yatırıp yumruklamamak için kendimi zor tuttum.Neden yapıyorum bilmiyorum ama tek düşündüğüm kendini çok beğenmiş herifin teki olduğuydu.Çaktırmadan ona pisçe sırıtarak baktım ve:

-"Demek benden korktun...Peki sen bilirsin."dediğimde bana biraz sertçe:

-"Hey yeşil göz (biraz şaşırdım.Bana tek Efsun yeşil göz derdi) adını bilmiyorum ama çok istiyorsan sorun olmazsa benden izin var (Efsun'a bakarak) sende izin verirsen gerçi izin almayacağım ama..."dedi.