Unfinished Story of a Copyreader

Chapter 6

Mahigit isang linggong pagsusunog ng kilay pa ang lumipas bago inanunsiyo ng aming SPA ang rescheduled date ng RSPC ngayong taon. Tulad ng nakaraang taon ay sa karatig na probinsiya gaganapin iyon.

Alas dos ng madaling araw ay nasa skwelahan na ako. Hila-hila ko ang maliit na maleta na naglalaman ng mga damit at ibang gamit para sa apat na araw na paligsahan. Alas tres impunto ang alis namin dahil bandang alas-otso ang opening at kailangan pa naming pumunta sa Division office.

"Good morning, Jael. Nasaan na ang mga kasama mo?" tanong at pagbati sa akin ni coach Juriel.

"Good morning, Sir. Nasa loob na po ang iba. Tatlo pa po ang hinihintay natin para makaalis na," magalang ngunit inaantok na tugon ko. Mahigit tatlumpung oras na akong walang tulog, hindi ko alam kung kinakabahan ba ako o naeexcite dahil sa venue ng conference.

Ilang minuto lang ay dumating na rin ang hinihintay namin. Siyam kaming estudyante at apat na coach ang kasama namin sa 15-seater van na pinahiram ng pamilya ko. My tatay rent out vehicles for our living so it's no big deal. Ang driver lang ang kailangang bayaran.

"Ahm. Excuse me, ate."

Someone said from my side as he taps my shoulder. I yawned before looking at him with no other visible emotions.

"Can you move your bag, please? I don't have a seat," he politely said.

I looked around the bus, hindi naniniwalang wala ng ibang upuan. Nagawa ko pang tumayo para mas makumpirma iyon pero nang makakita ng bakanta ay naiusog na niya ang backpack ko at komportable na siyang nakupo sa tabi ko. Nays.

I seated, too, and poked his cheeks. "Excuse me rin pero may iba pang upuan don. Doon ka na. Ayoko ng katabi, please lang."

He groaned and turned to the other side, completely ignoring me. Itutulak ko pa sana siya pero nag-announce na isang head ng ibang school na magsettle na kami at aalis na ang bus. Ang galing.

I planned to sleep all throughout the trip so that's what I did. I put my neck pillow on and leaned on the window. It's cold. Good thing I have my jacket.

Pasado alas-otso nang nakarating kami sa Baler. Nagsimula na ang program, agaw pansin ang pagpasok ng mga nakadilaw na tshirt at jacket. Lahat ay napalingon dahil na rin sa ingay at grand entrance namin. Pampanga lang laging late. Just kidding.

Hindi rin kami nagtagal doon. Mas minabuti naming pumunta sa mga cabin na nakaassign sa amin. Mamayang hapon na agad ang event namin kaya kailangan kong matulog para hindi lutang mamaya.

I woke up in a foreign room. There are another three beds beside mine with complete same white sheets. There are two big closets on the sides. The walls are glass and are just covered with rattan curtains to block the sunlight. I sat on the bed, trying to figure out where I am when Avalon, a grade 11 editorial writer Filipino category, entered the room to actually wake me up.

"Gising ka na. Pinapagising ka nina ma'am. Maghanda ka na raw at aalis na kayo maya-maya. Tapos yung pagkain mo, ayu  sa table. Kain ka muna. Laban lang!"