......
Uyandım. Hiç uyanmak istemesemde uyandım. Dün ki yaşadıklarım hala aklımdan çıkmıyordu. Heryerim morluklar içindeydi. Ayağım hala sızlıyordu. Dün akşam olanlar aklıma gelince gözlerim odada buseyi aradı. Buse yoktu. Ama uyku sersemi olduğum için bi 15 dakika kadar halıyı süzdüm heralde.
Dalmışken kapı açıldı ve gözlerim kapıdan bana bakan buseye gitti. Uyandığımı görünce buse hemen yanıma yaklaşıp
"Doktor getirdim senin için biraz toparlan içeriye çağırıcam"
"Ayağa kalkamıyorum yardım edermisin yüzümü yıkıyıcam"
"Tamam canım"
Buseyi çok seviyorum. Bazen düşünüyorum da ben böyle bir arkadaşı hakedecek ne yaptım?
Buseninde yardımıyla elimi yüzümü yıkadım. Buse benim için kıyafet getirmişti. Bol kısa kollu tişört ve eşortman giydikten sonra tekrar uzandım. Buse doktoru çağırmaya gitti. Buselerin evine yabancı değilim çünkü ne zaman canım sıkılırsa hep busenin yanına gelirdim.
Kapı açıldı ve içeriye doktor girdi. Buse bula bula bu amcayı mı buldun ya. Doktordan hoşlanmadığımı belirtecek şekilde bir ofladım. Buse hemen lafa girişti.
"Bu arkadaşım Nilya. Size bahsetmiştim."
Kızım tanımadığım birisine benden niye bahsediyon.
"Anladım küçük hanım. Ayağınızı muayene etmem gerek çok fazla morarmış."
Onun öyle demesiyle ayağıma baktım hakkatende morarmıştı. Eliyle ilk önce sağa sola hareket ettirdi.
''Canım acıdı"
"Olabilir."
"Of hala acıyo"
Acıyo dememe rağmen hiç beni umursamayıp devam etti. Kafamı diğer tarafa çevirdiğimde busenin boy aynasının tam karşısındaydım. Yüzümü gördüğümde kendimi kontrol edemeden kafamı çevirdim. Kendi tipimden korkmuştum. Şu erkeklere şaşırıyorum doğrusu kızları nasıl bu kadar üzebiliyolar. Onlar için kalp kırmak çok kolay. Dalıp gitmişim yine tabi.
"Ayağında kırılma çatlama yok. Fakat ağır incilmiş. Kırılmamış olmasına şükretmelisin."
"Peki şimdi ne yapıcam"
"Verdiğim ilaçları kullanırsan bişeyin kalmaz"
"Teşekkür ederim"
Buse
"Ben ilaçları aldırtırım."
Dedikten sonra doktorla birlikte dışarı çıktılar.
Şunu itiraf etmem gerekirdi ki buselerin durumu bizden daha iyidi. Evde olsaydım yine ailem ilgilenirdi fakat sadece o anlık. O günlük ertesi gün ayağa kalkman için zorlarlardı beni. Of acaba buse beni kabul edermi çünkü ailem bu olanları duysa beni dövmekten beter ederlerdi veya eve kilitlerdiler. Bir hızla kapı açıldı.
"Dua etmelisin ayağın kırılmadığı için"
"Evet"
"Neyin var senin"
"Buse neden hep ben zarar görüyorum."
Bunu söyledikten sonra buse yanıma oturdu.
"Güven"
"Ne"
"Çok güveniyosun tanımadan bilmeden inanıyosun"
"Tanere güvendim tamam fakat Atakana güvenmedimde noldu ikisinde bana zarar verdi"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Unutulmak
Random-Seni istemiyorum anlıyomusun seni sevmekten bıktım, seni bu kadar düşünmekten bıktım. -Biz şimdi bizden vaz mı geçeceğiz -Evet -Hayır -Evet -Benimle inatlaşma ikimizde birbirimizi seviyoruz işte -Seni delice sevmekten nefret ediyorum. Ama nasıl ol...
