Always Here (Salve Series #1)

Kabanata 5: Bleed

Kabanata 5: Bleed

"You brought me here. Be responsible with me. Huwag mo akong basta-bastang iniiwan." He glared at me.

I chuckled and watched him eat the ice cream I bought as an apology. Matapos kong humingi ng tawad ay binilhan ko siya ng ice cream. Nakaupo kami ngayon sa isang bench dito sa loob ng mall. Medyo naiinis pa rin daw siya dahil iniwan ko siya.

"I didn't leave you. Nandoon lang ako, hindi mo ako napansin."

Sinamaan niya ako ng tingin. "How can I? I panicked. Akala ko umalis ka na,"

Nanahimik ako sa sinabi niya. Naisip ko, paano kapag dumating ang panahon na kailangan ko na talaga siyang iwan? I mean, we aren't close though. Naiintindihan ko na nag-panic lang siya na nawala ako dahil baka wala siyang makasama pabalik.

In the future, would he be scared for me to leave because of the same reason? O magbabago ang dahilan niya?

I mentally chuckled. What am I saying? L can't be attached to me. He's very eager to move away from me, as much as possible.

"You're spacing out. Huwag mong isipin na nagbabago na ang tingin ko sa gusto mong pagtulong sa akin. I still despise it," His cold eyes bore into mine.

Tumango ako sa kaniya.

I know I can't change him immediately. But honestly, I don't wanna change him. Ang gusto ko lang naman, guminhawa ang buhay niya. L's cold, distant, and really rude. Naalala ko ang nangyari sa hospital. He'd dug my grave if he found out about that. But seeing how innocent he looks right now as he eats his ice cream, wherein he's also busy looking at the people passing by.

His eyes were cold. But in them, there's warmness. There's a bit of hope.

And I plan to make that hope bigger.

Nang matapos siyang kumain ay inabutan ko ng tubig si L at tahimik niya iyong kinuha sa akin. He drank it and gave it back to me.

"Sa 'yo na 'yan," Hindi ko kinuha ang nakaabot na water bottle.

"Drink. You might be thirsty," Diretso niyang sabi.

Gulat ko siyang tiningnan. "Concern ka? Weh?"

Pinanliitan niya ako ng mata. "Just drink. You talk too much."

"I don't wanna, L. Sa iyo na 'yan. Ayos lang ako."

He stared at me for a while before shrugging and pulling the water bottle back. Inubos na niya ang tubig at hindi na rin sinagot ang sinabi ko. He always does it! Always!

Inaya ko na siya agad bumili ng mga kailangan niya. This time, hindi niya ako hinayaan na lumayo. Pumayag naman ako kasi naiintindihan ko lagay niya. It's his first time to experience this, hindi ko siya pwedeng basta na lamang pabayaan.

Hanggang sa fitting room ay nakabantay ako sa labas halos ng pinto. Kulang na lang ay tusukin niya ako gamit ang mata niya kaya wala talaga akong choice. People would steal glances at him, but he was too busy getting amused to the world he's in right now.

And I wanted to keep this experience of him forever.

"Is that all you need?" Tanong ko.

I glanced at him. Tumango siya. "Akin na 'yung iba-"

"Ako na. Yung sugat mo, dahan-dahan lang."

Wala na siyang nagawa.

Marami akong dala na paperbag. Gusto niyang kunin yung iba para tulungan ako. Pero hindi ko siya pinayagan dahil nga yung sugat niya baka bumukas.