Kur bien Kembanat(Proza Poetike)

Pjesa 3 - Dashuria

Ec, vazhdo, vazhdo te vraposh. U rezove? Por nuk shoh lot ne syt e tu. Shoh lot n syt e nje gruaje pran teje. Lot ne syt nenen. Se esht dashuria qe prek zemren. Por... a nuk u shua dashuria ne zemren tende? Dashuria kurr nuk ka lindur, ndaj dhe kurr nuk di shuhet, ajo ishte gjithmon ketu, pertej kufijve te kohes dhe hapsires. Dashuria, dashuria si ndienja me e bukur qe lind ne zemren e cdo njeriu. Dashuria qe te mbush me jet dhe i jep motiv jetes sende.Dashuria esht nje lule, ndaj ujite ate nese do ajo qe te jetoj me gjat. Dhe mos harro, kurr mos thyej nje zemer, se zemra esht si gota, njeher thyhet e nuk kthehet pas. Sepse dhe ajo vajza qe ri sot lendon, esht motra e nje vllai, femija i nje prindi, dhe neser edhe bashkeshortia e nje burri apo nena e nje femije. Sepse dhe ti ke moter, e ne mos moter ne nene.Por, po kur zemra mos ket vend per dashuri? Dhe kur dashuria ngadal t filloj te zbehet? Ateher ushqeje ate, se dashura vertet lind ne zemer por nuk jeton dot pa mendjen. Sepse esht mendja ajo qe ushqen dashurin dhe e mban n jet ate. Dhe tani ngrihu, lotet thaji, vrapo, vrapo serish ne kerkim te dashuris.
Sepse vertet dashuria te ben te jetosh dhe jo thjesht te ekzistosh.