Kur bien Kembanat(Proza Poetike)

Pjesa 6 - Asaj

Ishte Maj, po me kujtohen mir ato dit te ngrohta pranverore. Me kujtohet si nisi kjo, si nisi aventura jon. Prandaj tani, pas kaq shum muajsh i them asaj. I them se pas 7 muajsh bashk, kam kuptuar shum per dashurin. Kam kuptuar se sjam me prioriteti i vetem i jetes sime por esht dhe ajo tani. Esht dhe ajo qe me ben te qesh, me inatos dhe me ben t kaloj ditet me te lumtura te jetes sime. Ndaj dua ti them asaj , se pa te vertet bota ska kuptim. Se kur kujtoj ku isha, kur kujtoj si thjesht kaloja ditet njera pas tjetres pa nje motiv, vertet mendoj se ku jam tani. Vertet sot dua ti them asaj, asaj te ciles me largoi nga nje kafaz i erret. Ndricoi me driten e saj erresiren e zemres sime. 7 muaj, sa pak kur mendoj se dhe sa te tjer na presin para, por sa shum kur kujtoj cdo moment. "Voc" ditet ikin behen muajt e muajt vite, e megjithate sido qe te shkoj dashuria e par nuk harroet thon. Sepse vertet se dim te nesermen. Dua vetem te dish qe per mua dashuria kurr sdo shuhet. Gjithmon voc, gjithmon do jemi bashk, ti qeshim fundit n fytyr, se me te vertet edhe fundi do ket frik nga dashuria jon. E ndaj, dua ti them asaj se vertet ajo pa mua esht dicka por un pa te jam asgje. Se vertet tani e kuptoj qe sjemi te njejt por jemi 2 gjysma qe plotesojn njera tjetren. Te dua, me shum se dje, me pak se neser. Te dua deri ne fund te cdo dite.