အရှေ့စူးစူးမှာစီတန်းနေတဲ့စပျစ်ပင်တန်းလေးတွေကိုငေးကြည့်ရင်း
ဟေသာရပ်နေမိတာနာရီတော်တော်ကြာပြီ
ဒီခြံလေးက
ဟေသာနဲ့စိုင်းကျောင်းပြေးတိုင်း
ခိုးဝင်ပြီးလာလာချိန်းတွေ့နေကြနေရာလေးပေါ့
"ငါ့ရည်မှန်းချက်ကနင်နဲ့အတူ ဒီလိုခြံအကျယ်ကြီးထဲမှာစပျစ်ပင်တွေ ချဉ်စော်ကားသီးပင်တွေကို စိုက်မယ် ဝိုင်ချက်ပြီးလာဝယ်သလောက်ရောင်းမယ်
ကိုယ်တိုင်လည်းသောက်ကြမယ် ဒီမြို့လေးကိုကာရံထားတောင်တန်းတွေရဲ့အဝေးကိုဘယ်တော့မှငါထွက်မသွားဘူး "
တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့မကြာခဏပြောခဲ့တဲ့သူ့ကို ရုပ်ရှင်ပိတ်ကားဟောင်းတစ်ခုကိုကြည့်နေရသလိုပြန်မြင်နေရသည်
" ဂျပန်ကိုဘာလို့သွားချင်နေရတာလဲ နင်ကသိပ်ကိုလောဘကြီးတာပဲ ငါရှာကျွေးနိုင်ပါတယ်ဟေသာရယ် ငါ့နားကပဲထွက်မသွားပါနဲ့" သူဟေ့သာ့မျက်နှာကိုတည့်တည့်ကြည့်ပြီးပြောတယ်
ပြီးတော့ဒူးထောက်ခဲ့တယ်
ဒီနေရာမှာပဲ သူ....ဟေသာ့ကိုသူလက်ထပ်ခွင့်တောင်းဖူးခဲ့တယ်
လွန်ခဲ့တဲ့၈ နှစ်ကအဖြစ်ပျက်တွေကမနေ့တနေ့ကလို
ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာတွေ့ရတဲ့ဝိုင်စည်တွေထားတဲ့သစ်လုံးအိမ်လေးကိုဟေသာအမှတ်တမဲ့ငေးကြည့်မိသည်
အရာအားလုံး အရင်ကအတိုင်းဘာမှမပြောင်းလဲသေးဘူးပဲ
ဟေသာနာနာကြည်းကြည်းထရယ်မိသည်
ဟေသာ့ကိုဆွဲမချပါနဲ့ဆိုပြီးသူ့ကို ခါးခါးသီးသီးငြင်းခဲ့တယ်
ဟေသာသူ့ကိုမစောင့်ခိုင်းခဲ့မိဘူး
သူဟာသိပ်ကိုအတ္တကြီး
သိပ်ကို ခေါင်းမာတဲ့
ခပ်တုံးတုံးရည်မှန်းချက်မရှိတဲ့သူလို့ပါပြောခဲ့သေးတယ်
ဟေသာအဲ့လိုငြင်းခဲ့တာတောင် ဟေသာမသွားခင်နေ့ထိ
ဟေသာစိတ်ပြောင်းလာဖို့စောင့်နေခဲ့သေးတဲ့သူ့ကိုတကယ်အားနာမိပါတယ်
တကယ်တမ်းအတ္တတွေကြီးမိခဲ့တာဟေသာပါ
သူမှန်ပါတယ်
YOU ARE READING
Mr Dearest (အချစ်ရဆုံး)
Romanceခါတိုင်းလိုပဲ သူဟာ ပုဆိုးကိုခြေမျက်စိထိခပ်ရှည်ရှည်ဝတ်ထားတယ် ခါတိုင်းလိုပဲ သန့်ပြန့်နေတဲ့ လည်ကတုံးအဖြူရောင်နဲ့ ခါတိုင်းလိုပဲနူးညံ့တဲ့မျက်ဝန်းအစုံတွေနဲ့ ခါတိုင်းလိုပဲ ပါးချိုင့်လေးပေါ်သည်အထိပြုံးတက်တဲ့အပြုံးတွေနဲ့ပါပဲ ဒါပေမဲ့အကြီးမားဆုံးပြောင်းလဲမှုက ...
