Güzel Güçlü Serisi

2. Kitap - 4. Bölüm: Artık Benimsin

Multi: Yeliz Ekinci

~

Duru'nun Ağzından

Berke'nin söylediği şeyden sonra nefes alamamıştım sanki. Ne hissedeceğimi bir kez daha şaşırmıştım. Aklıma gelmişti tabii bu sebep de ama Berke'nin bana söyleyeceğini düşünmüştüm böyle bir şey olsaydı. Söylerdi demiştim kendi kendime. Beni de Berke ile tehdit etmişlerdi ama ben söylemiştim çünkü. Berke'nin omzuna bir yumruk attım. "Bana söyleyebilirdin? Söyleseydin ya niye söylemedin?! Söyleseydin şimdi bu durumda olmayacaktık belki de." dediğimde Berke başını aşağı yukarı salladı.

"Evet belki sana söylediğimi öğrenmiş ve sana işkence çektiriyor olabilirlerdi. Ama ben bu riski alamazdım Duru. Anla beni lütfen."

Bir süre Berke'ye baktım. Ne diyebilirdim ki şimdi? Aa peki o zaman hadi eskisi gibi olalım mı diyecektim. Yoksa artık geçti gitti bitti mi demeliydim. İkisini de söyleyemezdim. Gözlerimi yere çevirdim ve tekrar Berke'ye baktım.

"Artık içeriye girsek iyi olur, orada olmam gerekiyor." dedim ve Berke'yi arkamda bırakıp hızlı adımlarla tekrar içeri girdim. Aklımda olan soru ise şuydu: Haklı mıydı?

İçeri girdiğimde iş yaptığımız kişilerden bir kaçı yanıma gelmişti bile.

"Merhaba Duru Hanım. Bu koleksiyonunuzu çok merak ediyoruz ismi bile heyecan veriyor insana. Yeniden doğuş... Başarılarınız devamını dilerim."

Gülümsedim. "Çok teşekkürler Orkun Bey. Ben birazdan tekrar yanınıza uğrayacağım iyi eğlenceler." dedim ve hızlı adımlarla Defne'nin yanına gittim. Defne gözlerini bana çevirdiğinde hemen yüzü değişmişti. Bir şey olduğunu anlamıştı. Furkan Mete ve Burak'ın yanına giderken Defne masada tek kalmış ve ben de yanına geçmiştim.

"Noldu kızım ne bu surat?"

Derin bir nefes aldım. "Berke anlattı. Adamlar tehdit etmişler Duru'yu bırakmazsan ona işkence ederiz demişler. O yüzdenmiş."

Defne dudağını büzdü. "Ya kıyamam ben ama size ya. Eskisi gibi olacaksınız kızım aha da şuraya yazdım bak." dediğinde gözlerimi devirdim.

"Kim demiş ya? Artık bıraktım ben unuttum tamam mı?"

Defne sırıttı. "Yatağının altında sakladığın kutuyu bilmiyorum sanki. Kimi kandırıyorsun kızım sen Defne Yalçın var senin karşında." dediğinde öksürmeye başlamıştım. Defne kutuyu nereden biliyordu ya? Tam tekrar konuşacakken arkamdan gelen ses ile arkama döndüm.

"Duru Gürsoy... Yeni koleksiyonunuz hayırlı olsun."

Karşımda Yeliz Ekinci'yi gördüğümde sakinliğimi korumaya çalıştım. Bu kadın babamın baş düşmanıydı. Babamın işlerine hep engel olmaya çalışan bir kadındı. Ama benden büyük olduğu için saygımı bozmadan cevap verecektim.

"Teşekkürler Yeliz Hanım."

Yeliz Hanım beni baştan aşağı süzdükten sonra gülümsedi. "Kıyafetin... Fazla iddialı."

Ben de onun yaptığı gibi gülümsedim.

"İddialı. Ne güzel, tam benlik. İddialı olmayı severim."

Yeliz Hanım sinirimi bozan bir şekilde sırıttıktan sonra devam etti.

"Baban da çok iddialıydı ama bak, aramızda değil. İddialı olmak çok da iyi bir şey değilmiş demek ki değil mi tatlım?" dediğinde sinirle soludum. Onun ağzını yüzünü dağıtmamak için zor tutuyordum kendimi. Sen kimsin lan benim babama laf söylüyorsun be sen kimsin?!