De 5 werelden van wanhoop

Hoofdstuk 9

De heer ging zitten achter een eikenhouten bureau. Twee mannen stonden aan mijn zijde om te voorkomen dat ik misschien de heer zou aanvallen. You never know.

'Wat deed je op die boot Abigail?' Vroeg de heer rustig. Ik mocht niks over mijn vader zeggen dacht ik. 'Wat doen jullie hier! En waarom ontvoeren jullie me!' Schreeuwde ik. Het bleef stil. 'Nou! Zeg het dan!' Zei ik weer uitbundig. 'Rustig dametje' hoorde ik zo'n man naast me zeggen. En hij sloeg me in mijn gezicht. Ik voelde de klap en viel achteruit. 'Bedankt' zei ik sarcastisch. 'Waarom ontvoeren jullie me en waarom schieten jullie me niet dood zoals al die onschuldige mensen op de boot!' Zei ik weer schreeuwend. Mijn blik vestigende de aandacht op een zilveren broche met een 2 erop en met een soort van eikenblad. 'Dat ding was vast wel voor de sier' dacht ik.

'Ik vraag het nog een keer Abigail waarom bleef je niet gewoon in je eigen wereld?' Vroeg de heer weer rustig. Ik hield mijn lippen weer stijf op elkaar. 'Goed' zei de heer weer met een zucht. 'Je mag weleens meewerken Abigail dan word het iets makkelijker' zei hij poeslief. Ik zag dat de heer knikte naast mij.

De twee mannen die aan mijn zijde stonden begonnen me te trappen. 'Au! Laat het stoppen! Au!' Gilde ik. Eentje trapte weer in mijn maag. Ik kokhalsde. 'STOPPP! Asjeblieft' jammerde ik huilend. Iemand trok aan mijn haar. 'Au laat me gaan! Wat wil je van me!' Schreeuwde ik. De heer stak zijn hand op en de twee mannen stopte. Hij liep naar voren en duwde mijn kin omhoog zodat ik hem gedwongen aan moest kijken. 'Wat deed je op die boot?' Vroeg hij duidelijk. Ik reageerde niet en wende mijn blik af. De heer was het zat en trok een kleine dolk uit een leren schede en duwde het onder mijn kin. 'Wat deed je op die boot Abigail?' Zei hij nu wat bozer. Ik probeerde naar boven te kijken. 'De laatste keer Abigail Winslet. Wat deed je op die verdomde boot?' Zei hij nu woedend. Hij ging Steeds verder met zijn mes en nu voelde ik een klein velletje scheuren. Het bloed stroomde langs mijn hals op mijn t-shirt. Het begon te branden en het was verschrikkelijk pijn lijden. 'Oké. Oké! Ik zal het vertellen!' Schreeuwde ik snel. Ik voelde de dolk verslappen en de heer trok zich terug. 'En nu ga je ook echt de waarheid zeggen! Want anders ken ik geen genade!' Zei hij duidelijk.

'Ik wilde op bezoek gaan bij mijn vader' zei ik rustig. De heer keek verbaasd. 'Zo veel werk en dan zo'n klein antwoord' dacht hij. 'Maar er kan een andere gedachten achter zitten' dacht hij weer. 'O dus je gaat bij je geliefde pappie op bezoek!' Zei de heer sarcastisch. Ik werd boos vanbinnen maar ik probeerde het voor een groot deel in te houden. 'Andrew Winslet die naam kennen wij goed. Toch mannen?' Zei de heer lachend. De twee mannen knikten instemmend. 'Hoe kennen jullie mijn vaders naam? Mijn vader is gewoon een normale rijke handelaar. Helemaal niks ongewoons. Hoe kennen jullie hem?' Zei ik helemaal verward. De mannen en de heer moesten luid lachen. 'Jouw pappie is helemaal niet wie jij denkt dat hij is!' Zei de heer die wel leek te genieten van mijn rotgevoelens. Toen herinnerde ik de........

Hey lezers!

Sorry dat ik jullie onderbreek maar we hebben al 250 lezers ofzo thx voor dat. 😘
En voor dat SO van Engels waar ik zo nodig voor moest leren heb ik een 9. 🎉 ik ben daar superblij mee. 😂

Morgen heb ik trouwens een hele korte dag dus ga ik schrijven. 👌 vinden jullie het verhaal van Abigail spannend? 🎀 ik geniet echt van jullie reacties ☺️

X Lotte 💁