De 5 werelden van wanhoop

Hoofdstuk 3

We kwamen aan bij een sierlijke deur die geopend werd door twee bedienden.

'Mevrouw Winslet, heer Howard jullie kunnen hier plaatsnemen' zei een bediende die naar de stoelen achter in de zaal wees. 'Moet dit nou echt?' Fluisterde ik op een nogal klagelijke toon. 'Ja natuurlijk mijn prinses verdiend het beste van het beste' grapte hij. 'Waag het Maeron want anders!' Ik kon mijn zin niet afmaken want hij trok me aan mijn hand mee naar onze zitplaatsen.

Het eten smaakte goed, Maeron was eigenlijk een best goed gezelschap en het uitzicht was adembenemend.

'Zo mevrouw Winslet wat is eigenlijk je normale naam?' Zei Maeron lachend. 'Abigail Winslet uit wereld 5' zei ik plechtig maar met een grijns op mijn gezicht. 'Nou nou de wereld van het eeuwige ijs, toe maar' zei hij.

De bedienden kwamen nog langs met een fles overheerlijke wijn. En daarna kwam nog het dessert. Toen we klaar waren met eten liep Maeron mee naar mijn vertrek.

'Welterusten Abby' fluisterde hij. Ik stond in de deuropening van mijn vertrek. En wilde net wat zeggen maar zijn lippen raakte al de mijne. Een warm gevoel stroomde door mijn lichaam en ik viel bijna om. Gelukkig zag Maeron dat aankomen en met een soepele beweging deed hij zijn arm achter mijn rug. We bleven zoenen. Het leek wel een eeuwigheid te duren maar het was geweldig.

Langzaam liet hij me los en zijn handen raakte even de mijne aan. Toen hij weg was stond ik nog steeds verbijsterd in de deuropening. 'Wow' kwam er met een zucht uit.

Ik deed de deur dicht. En ritste mijn jurk open. 'Wat vervelend dat ik nu geen dienstmeisje heb' klaagde ik. Zo'n zware jurk openritsen kost nog veel moeite. Ik hees me uit de jurk en zocht naar mijn nachtjapon. Langzaam liep ik vermoeid naar het kleine wastafeltje en waste mijn make-up eraf. Ik haalde alle spelden uit mijn haar en borstelde het nog even door.

Ik liep naar het grote bed en liet me rustig vallen. 'Wat een leuke avond' dacht ik hardop.