De 5 werelden van wanhoop

Hoofdstuk 2

'Mevrouw Winslet mag ik uw koffers?' Zei een jonge bediende op de boot. 'Tuurlijk' ik gaf de koffers en liep zo snel mogelijk naar mijn slaapvertrek in de boot.

'kamer 20' ik ben benieuwd. En ik gooide de deur open. Het is er klein maar wel gezellig. Een groot tweepersoonsbed voor mij alleen. Ik plof op het bed en rek me nog eens even uit. Er werd geklopt en ik zag dat die bediende van straks mijn koffer had. 'Heel erg bedankt. John.' Ik las langzaam zijn naam die hij opgespeld had.

Om zes uur was er een groot diner voor alle wat rijkere gasten aan boort. Ik had er totaal geen zin in dus ging ik maar wat lopen. Ik sloeg mijn mantel om me heen en ik haalde de vlammen speld uit mijn haar. 'Ik ben klaar met jouw!'

Ik liep zachtjes door de hal van de vertrekken en belande aan de achterkant van het schip. Het liep in een soort punt uit. Het was ijskoud buiten maar dat boeide me niks. Langzaam liep ik naar de punt en keek omhoog. De sterren leken vandaag wel helderder dan ooit.

Opeens voelde ik twee sterke handen om mijn middel. Ik draaide me vliegensvlug om. 'Laat me los!' Schreeuwde ik. 'Rustig joh' zei een onbekende jongen van mijn leeftijd. Die eigenlijk wel knap begint te worden. Kort bruin haar met bruine ogen en gespierde armen.

'Ik wil je alleen maar waarschuwen dat je niet zomaar aan de rand van de boot moet staan straks val je erin' zei hij en hij hield me nog steeds aan mijn heupen vast. 'Je mag me wel loslaten hoor' zei ik die bijna aan hem een klap wou verkopen, maar dat was een beetje zonde van zijn mooie gezichtje.

Ondertussen had hij me al losgelaten. 'Ik ben Maeron en ik ga naar wereld 4' begon hij. 'Ik kom oorspronkelijk uit wereld 2 maar daar heb ik nu echt een hekel aan.' 'Waarom dan?' Vroeg ik. 'Nou wereld 2 staat ook wel bekend als "De wereld van de eeuwige zon." met alleen maar woestijnen en hier en daar een belangrijke bron. Ik ben er gewoon klaar mee' lachte hij. 'En jij mooi sneeuwwit prinsesje?' 'Waag het om me zo te noemen!' Zei ik fel. 'Oké oké ik kijk wel uit' zei hij sarcastisch. 'Kom je mee eten?' Vroeg hij smekend.
Ik wilde bijna 'nee bedankt' zeggen maar hij sleurde me al mee naar het diner.