Saat 21:00 e geliyordu .Efendisiyle birlikte uyuyakalmışlardı Esra . O sırada evin hizmetlileri gelmişti. Yemek masasını kurmuş , yemekleri hazırlamışlardı.
Hizmetli yatak odasının kapısını çalmış," yemek hazır Koray bey diye seslenmişti.
Esra duymuştu kapının vurulduğunu. Ne kadar çabuk zaman geçti , keşke gitmek zorunda olmasam diye düşünüyordu kafasında. Bunları düşünürken bir süre sonra yatakta Efendisine doğru dönüp öpücük ile kaldırmıştı
-Efendim yemek hazırmış
-Peki kızım.
Her ikisi de esasında hala yorgunlardı. Esra kalkmıştı yataktan . Üstüne çantasından getirdiği uzun bir desenli morumsu bluz kalçalarını kapatan , altına da siyah bir şort giymişti. Saçlarını da at kuyruğu yapmıştı.
Efendisi de yataktan kalkmıştı. Gece laciverti t-shirt ve boxer'ını giymişti. Birlikte yemek yemek için odadan çıkmış .salona geçmişlerdi. Sohbet ederek yemeklerini yiyorlardı.
-Efendim izin verirseniz bu gece de sizle kalabilir miyim ?yarın buradan işe giderim
-Sana zor olmayacak mı kızım?
-Sizinle daha çok beraber olmak istiyorum. Daha fazla zaman geçirmek istiyorum.
Esra Efendisinden ayrılmak istemiyordu. Onunla beraber olmak , ona daha fazla mutlu etmek istiyordu. Ama bir yandan da içinde korkuları vardı. "Efendisinden çekiniyordu onu yanlış anlarsa diye .Pazar akşamı onu eve bırakacağını söylemişti."
-Kızım benim biliyorsun ,Evde yalnız değiliz .Benim çalışanlarım var .Bu seni rahatsız etmeyecek mi?
-Biliyorum Efendim . Sizinle olacak isem bunlara alışmam gerek değil mi?
-Evet Kızım ama istersen bugün olmak zorunda değil daha uzun zaman birlikte olacağız.
Yemekleri bitmişti. Hizmetli gelmişti "Kahveleriniz Koray bey nerede içmek istersiniz? "
Genelde Efendisi kahveyi Salonda cam önünde gazete okuyarak arka bahçeye bakarak içerdi.
-Arka bahçede içelim lütfen
Esra ile Efendisi birlikte aşağı inerek arka bahçe de beyaz koltuklara oturmuştu. Kahveleri gelmiş birlikte içiyorlardı. Efendisi ,Esra'yı zorlamak istemiyordu. her şeyi adım adım kendi istekleri doğrultusunda yapmasını, kendini keşfetme süresinde rahat hissetmesini istiyordu.
-Kızım Benim , kahvelerimizi içtikten sonra istersen bırakabilirim seni evine. Kendini zorunlu hissetme.
-Efendim bunu biliyorum ama sizinle kalmak istiyorum yine de siz bilirsiniz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HEYECAN VE UMUT
Viễn tưởngBu Hikaye Bir web sitesinde "Hikaye - tamamlama" olarak başlayıp web sitesi üyelerinin katkılarıyla bitirilmişti. Hepsine Ayrı Ayrı gösterdikleri katkı için teşekkür ediyorum. Gelen Yorumlar ve beğeni üstüne devam ettiriyorum. Burada yazdıklar...