Together《•soukoku•》

༶ Göz göze ༶

Dazai bandajlarını tutturmak için iğneyi takıp yatağına oturdu. Uzandı ve ellerini ensesinde birleştirip tavana baktı,tavan bom boştu ama şu an yapabileceği farklı bir şey yoktu. Aklına Chibisi geldi,Dazai ona karşı gerçekten bir takım duygular besliyordu ama kendine yediremiyordu. Lakin yediremesede her defasında elinde yine bir telefon ve Chibiye yazıyor şekilde buluyordu kendisini.

Uskumru: Chibi-kun!

Chibi: Ne var dazai?

Uskumru: Hıh!! Seni asabi havuç! İnsan "evet yakışıklım" falan der~

Chibi: Boş yapma Dazai,bir sorun varsa de.

Dazai biraz duraksadı,Chuuya ona ne kızmıştı nede bağırmıştı. Genelde hep sinirlenirdi.

Uskumru: Chibi iyi misin?

Sessizlik....

Chibi: İyiyim bunu nereden
çıkardın?

Uskumru: Bana her defasında bağırıp çağıran Chibi şimdi susuyor.

Chibi: ....

Chuuya şu an yalnız olmanın çok boktan hissettirdiğini anladı.

Chibi: Dazai

Uskumru: Evet Chibi?

Chibi: Buluşabilir miyiz..?

Uskumru: Ah elbette ne zaman

Chibi: Şimdi,iki sokak ilerideki parkta

Uskumru: Tamam hemen geliyorum

Chibi çevrim dışı

Dazai telefonu hemen kapatıp cebine attı ve üstüne bir ceket geçirdi,karnında bir ağrı vardı. O,fena şekilde endişelenmişti zaman kaybetmeyip odadan çıktı ardından evden çıkıp koşarak parka ilerlerdi. Nefes nefese parkın girişine geldi ve etrafa baktı. Gözü Kızıl saçlı Chibisini arıyordu ve gördü. Kaydırakların tepesine geçmiş oturuyordu,saat geç olduğu için çocukta yoktu etrafta. Chibinin yanına ilerledi ardından yanına oturdu. Chuuya kafasını kaldırıp bakmamıştı bile "Chibi-kun ben geldim." Chuuya sustu ve parmaklarıyla oynadı. Dazai Chuuya'yı çenesinden tutup kafasını yukarı kaldırdı,gördüğü manzara karşısında boğazı düğümlendi. Chuuya ağlıyordu.

Chuuya dudaklarını aralayıp geri kapattı,sanki bir şey diyecek ama diyemiyordu. Dazai Chuuya'yı böyle gördükçe daha kötü hissetti ve onu kendine çekip sıkıca sarıldı. Chuuya'nın yüzünü kendi göğüsüne yasladı "Tamam..konuşmak zorunda değilsin." Dazai üstünün Chuuya'nın göz yaşlarıyla ıslandığını hissediyordu. Belki ona sarılan kollar yeterli olurdu diye düşündü.

Sessizlik....sessizliğe bürünmüştü etraf. Chuuya en sonunda kafasını kaldırıp Dazai'ye baktı gördüğü ilk şey Dazai'nin kahveleriydi. Yakınlardı olmaması gereken kadar yakın. Adeta göz gözelerdi,Dazai gülümsedi "Eğer sorunların varsa,belki bir çözüm bulamayabilirim ama sana destek olup,istediğinde sarılıp,yalnız hissetmemeni sağlayabilirim Chibi." Chuuya duydukları karşısında mutlu oldu. Cidden mutluydu,Dazai yanında olduğu sürece mutlu olacağını hissetti. Dazai onun kafasını tekrar göğüsüne yasladı ve mırıldanmaya başladı. Şarkı söylüyordu,çok hoş bir şarkı. Chuuya gözünü kapadı,şarkı ve Dazai'nin varlığı onu rahatlattı. Artık ağlamıyordu ve bu sesi ne duymaktan ayrı kalmak ne de bu kollardan ayrılmak istemiyordu.

⸝⸝⸝⸝⸝⸝⸝⸝⸝⸝⸝⸝