Jest przysłowie »Przyjaciół trzymaj blisko, a wrogów jeszcze bliżej« Audrey nie była świadoma, że będzie tak blisko z osobą, która na początku traktuje totalnie niepoważnie.
Niedostępna i hardo stąpająca po świecie dziewczyna z sercem...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
~~~~~~~ -To ja jestem tym potworem, który zamienił cię w wilkołaka
-Nie wierze ci, nie wiem o czym mówisz - syknęła.
-Bardzo dobrze wiesz o czym mówie. Na początku myślałem, że nie żyjesz. Widziałem cię w Mungu, nie mogłem sobie wybaczyć... - nie dokończył bo dziewczyna mu przerwała.
-Następnym razem nie przemieniał się w moim lesie, to mój teren - szepnęła i szybkim krokiem wyszła zostawiajac osłupiałego Lupina samego.
Pobiegła w stronę Wieży Ravenclawu, ale ktoś ją zatrzymał.
-Widziałem cię w opuszczonej sali na... - i nie dokończył bo dziewczyna momentalnie doskoczyła do niego i zamknęła mu usta ręką.
-Nie tutaj - syknęła. Pociągnęła go w stronę biblioteki. - Zapomnij wszystko co widziałeś, James.
-Najpierw mi wytłumaczysz co to było! - krzyknął.
-Cicho! Jesteśmy w bibliotece, nie wiem czy wiesz ale tu nie wolno krzyczeć - syknęła.
-Przepraszam - odpowiedział szeptem.
-Słuchaj nic ci nie powiem, musiałabym ci opowiedzieć o mojej rodzinie, a o tym nie wie nikt i nikt się nie dowie. Po za tym ja cię nawet nie znam - powiedziała, a po chwili dodała. - i cię nie lubię.
-Weszłaś do opuszczonej całej sali, było zielono i nagle wszystko zniknęło razem z tobą - powiedział zafascynowany.
-Słuchaj nie ma się czym ekscytować to co tam się działo nie powinno nigdy dotrzeć do twoich oczu - warknęła. - Powinnam mu wyczyścić pamięć - mruknęła sama do siebie. Już miała odwrócić się z powrotem do niego ale ten wychodził z biblioteki. Wybiegła za nim nie zwracając uwagi na ostre spojrzenie bibliotekarki.
-Nie dam się moja droga! - krzyknął biegnąc w stronę wyjścia.
-James! To był żart! Wracaj tu natychmiast! - odkrzyknęła biegnąc za nim próbując go dogonić.
Zatrzymał się za jakimś drzewem obserwując kogoś. Dziewczyna ledwo dysząc dotarła do niego już miała wygłaszać kazanie, gdy ten tylko zasłonił jej usta i wskazał na kogoś palcem. Oczywiście była to Lily Evans z jej przyjacielem Severusem Snape'm. Zapatrzony szesnastolatek przestał zwracać uwagę na Audrey i wpatrywał się w rudowłosa czarownice.
-To się nazywa stalking Potter, ja spadam spróbuj komuś powiedzieć, a znajdę i będziesz błagał o smierć - warknęła i wróciła do zamku. Ten tylko się zaśmiał i wrócił do spoglądania na gryfonkę.
Tymczasem dziewczyna ponownie wróciła na siódme piętro, które od dawna było puste. Wyobraziła sobie cmentarz w zimę. Westchnęła ciężko i przeszła przez drzwi. Momentalnie poczuła gęsią skórkę pod cienką bluzą. Podeszła do jednego z nagrobków i usiadła na ławce przed nią.
Aurora Sanchez 02.12.1964 Na zawsze w naszej pamięci!
-Hej mamo, dawno się nie widziałyśmy co nie? - szepnęła. - Wybacz to przez tą naukę. Ciągle nas straszą owutemami. Mamy przecież za niecały rok. Minęło dwanaście lat, a mi ciebie nadal brakuje. Wiem powinnam już się przyzwyczaić, ale wracanie w wakacje do pustego domu wiedząc, że jedyna osoba, która czeka na twój powrót nie żyje rozdziera mi serce. Chyba wolałabym mieszkać w jakiś sierocińcu niż z Rickiem. Wydaje mi się, że on nawet nie wie jak się nazywam- opowiadała z przejęciem. Po chwili spojrzała na zegarek, który wskazywał godzinę pierwszą. - Musze już lecieć, ale wrócę jak zawsze.
Otarła twarz z kilku łez i jak najciszej się dało wróciła do swojego dormitorium.
