KAR KÜRESİ

BELKİ

MEDYA LALE

"Belki... Hayatta hep belkiler vardı.

Ancak her belki bir hayalkırıklığına gebeydi."

Araba büyük bir villanın önünde durduğunda Lale kafasını camdan kaldırdı. 6 saatlik yolculuğun ardından tüm bedeni uyuşmuştu. Hava karanlıktı, saatine baktığında akşam üzeri olduğunu gördü. Birkaç koruma bahçenin kapısını açtıktan sonra araba yavaşça içeri girdi. Dışarıdan bile  büyük görünen ev şimdi tüm ihtişamıyla gözlerinin önündeydi. Lale hiçbir zaman fakirlik çekmemişti ama bu kadar ihtişamlı evleri yalnızca filmlerde görmüştü. Ancak bu ihtişam kitaplarda okuduğunun aksine onun gözünü kamaştırmamıştı. En ufak bir hayranlık veya imrenme hissetmemişti. Aksine korkmuştu genç kız. O kendi küçük dünyasında mutluydu. Sonu belli olmayan korunun yanından geçerken  küçük bahçesini hatırladı. Onun rengarenk çiçeklerle süslediği bahçenin aksine karanlık bir ağaçlık vardı karşısında.

"İnebilirsiniz küçük hanım."

Lale şoförün sesiyle kendine geldi. Adam ona küçük hanım mı demişti?

"Adım Lale."

Yaşlı şoför başını çevirip arka koltukta büzüşen kıza baktı. Yüzündeki her santimden tedirginlik akıyordu. Sanki biri onu kolundan tutup indirmediği sürece arabada kalacak  gibi duruyordu. Bu genç kızı sevmişti yaşlı emektar. Kızın yüzündeki ürkmüş ifade yaşlı adamın düşünmeyi unuttuğu acılarını hatırlatmıştı ona.Yıllardır ATEŞ ailesine hizmet ediyordu Salih Bey, ama onunda kimsenin bilmediği sızıları vardı kalbinde.

"Pekala Lale.  Ben Salih, tam 20 yıldır Ateş  ailesi için çalışıyorum. Baban, Cengiz Beyin çok eski arkadaşı. O yüzden merak etme artık burada yaşayacağına göre rahat olabilirsin. Bu evde  yaşadığın sürece sık sık karşılaşacağız,  istersen bana Salih amca diyebilirsin."

Lale kendisine bakan yaşlı gözleri sabırla dinledi. Adamın yüzündeki tebessüm ve konuşmasındaki samimiyet içini rahatlatmıştı. Belki de bu yaşlı adamla dost olabilirlerdi.

"Teşekkür ederim Salih amca."

Yaşlı adam kızın rahatlamasıyla derin bir nefes aldı. Genç kızın  bu eve ve ATEŞ ailesine alışması  çok zor olacaktı.

"Öyleyse aşağı inelim, seninle tanışmak isteyenler var."

Lale yaşlı adamın güven verici sesiyle biraz daha rahatladı. Yavaşça kapıyı açıp dışarı çıktında serin hava yüzüne çarptı. Birkaç adam bagajdan valizlerini çıkartmış eve doğru taşıyordu. Lale, yaşlı adamın yanında ilerlerken kocaman yüzme havuzunu gördü. Hemen sonra o havuzun yakınına yaklaşmamayı aklına not etti. Onda bu sakarlık varken havuza düşmesi muhtemeldi ve genç kız yüzme bilmiyordu. Denizi bu kadar seven bir insanın yüzme bilmemesi garipti ama bu onun elinde olan bir durum değildi. Küçükken yaşadığı bir olay sonucunda bir çeşit su fobisi oluşmuştu.

"Hazır mısın Lale?"

Lale 3 katlı villanın önünde durmuş eli zilin üstünde bekleyen Salih amcaya baktı. Hazır mıydı?Değildi. Zihninde kırmızı harflerle yanan kocaman bir "hayır" tabelası vardı. Ama yapmaktan başka şansı yoktu. Hem yeni insanlarla tanışmak o kadarda kötü olmayabilirdi.

"Hazırım."

Salih bey kızın sesini duyunca zile bastı. Kapı yaşlı bir hizmetçi tarafından açılmıştı. Hizmetçi yüzündeki kocaman tebessümle Laleyi içeri davet etti. Lale içeri adımını atacağı sırada kapıya dönüp onu getiren Salih beye teşekkür etti.Yaşlı adam kısa bir baş sallamanın ardından arkasını dönüp gitmişti. Lale şimdi biraz daha tedirgindi. Büyük koridor boyunca hizmetliyi takip ederken nasıl davranması gerektiğini düşünüyordu. Başını kaldırıp,çevresine bakmadan yürüyordu.