CERISE ACADEMY:THE ELEMENTALS [ON GOING]

CHAPTER 1: 18TH BIRTHDAY

Chapter 1: 18th Birthday

• SYVIENE CALLIOPE •

Pinagpag ko ang kamay sa aking damit ng matapos kong gawin ang lamesa ko na nasira kanina. Gabing gabi ay ginagawa ko ito,ayaw ko rin ipagpabukas,baka tamarin lang ako at tuluyan ng walang magagamit na lamesa.

"Ayos ka na,pakatatag ka pa ha?" pagkausap ko rito ma tila sasagot naman sa akin pabalik.

Binuksan ko ang pintuan at tinapon ang bato na ginamit kong pang martilyo. Bumalik ako sa lapag ng bahay ko na gawa rin sa kahoy. It was creating creaking sound, telling me that it can be destroyed anytime. Pinulot ko ang lampara na nagsisilbing ilaw ko saka lumakad na patungo sa taas na may iisang maliit na kuwarto,ang kuwarto ko.

Maingat akong lumakad sa marupok na kahoy na nagsisilbing hagdanan papunta sa pangalawang palapag ng aking bahay.

Ng makarating sa tapat ng kahoy rin na pinto ay agad ko itong binuksan.

Wala pa akong planong matulog kaya dumiretso ako sa may bintana kung saan ay makikita ang madilim na langit na puno ng mga kumikislap na bituin at ang nagliliwanag na bilog na buwan. Umupo ako sa may barandilya noon, I placed the lantern beside me.

Tinaas ko ang tingin sa kalangitan at dinama ang pang-gabing malamig na simoy ng hangin. The coldness of the night breeze didn't bother me. Actually,sanay na ako. It is calming me at the same time it's reminding me how lonely my life is.

I was living alone since I'm 10 years old. May nag palaki naman sa akin,and that's my Lola Adele. Pero may katandaan na rin siya noong inalagaan niya ako mula noong baby pa ako,kaya kalaunan ay pumanaw rin siya.

She also told me that I was adopted. Nakita niya raw ako sa ilalim ng isang malaking puno sa gubat,mukha namang iniwan na ako ng mga magulang ko kaya imbes na mamatay roon,she decided to take care of me and make me her own grandchild.

I honestly hate my parents for throwing me away and just leaving me in the middle of the woods. But Lola always told me,not to let myself plant hatreds on my heart,but who wouldn't? May matino bang magulang na aabandunahin ang sarili nilang dugo't laman?

A tear escaped from my eyes. Pero kahit anong galit ko,may parte pa rin sa akin na makilala sila. I'm also a child longing for a parents love. But I'm tired hoping,masaya na akong may Lola akong nagmamahal sa akin,pero kung sino pa ang meron ako iyon pa ang kukunin sa akin.

Namuhay ako sa sariling kong pamamaraan,mahirap si Lola Adele dahil isa lamang siyang commoner dito sa Cerise,kaya ng mawala siya,ang mahirap na buhay ay mas humirap pa para sa akin. We're only depending on what Cerise forest can give us, the forest was blessed by Eliteia, our goddess,kaya mayaman sa mga punong kahoy,prutas at mga hayop ang gubat. But cruelty always invade,pinagbawalan na kami ng Cerise council na kumuha ng pangangailangan namin roon sa hindi namin alam na kadahilanan. Just because they're life was great, fancy and such,wala na silang paki-alam sa mga mahihirap na tulad namin na humihinga at kailangan rin mabuhay katulad nila.

I always hated them,mga mahaharlikang may posisyon pero hindi naman ginagawa ang dapat gawin para sa nasasakupan nila,or they're doing some actions, but for those chosen people only. Lahat ng mga mahihirap na katulad ko ay ramdam ang pinapakita nilang pagkakaiba namin sa kanila,lagi nila kaming tinitigan na mabababa. Nakatira kami sa loob ng preimices ng Cerise pero wala man lang kaming aksyon at tulong na naggagaling sa kanila. Gusto lang nila ang posisyon at respeto na naibibigay nito. Mga sakim!

I stopped thinking thoughts about them. Agad kong pinalis ang luhang tumulo kanina, binaling ko ang paningin sa pader at tinignan orasan na may kalumaan na pero gumagana pa rin naman. It's exactly 12:00 am of November 25.