Roseanne, eli yandığı için gittiği revirde hiç beklemediği bir takım şeyler duymuştu. Orada tanıştığı kişinin, Dünya'da ki şeytan olduğunu bilse bir saniye bile durmazdı.
Fakat o şeytana ölümüne aşık olmuştu.
kategoride;
15.09.2020 - 1 #chaeyoung
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2 gün sonra
Dumanı tüten çorba kasesini yavaş hareketlerle kendimden uzaklaştırdığımda masada ki gergin bakışlar üzerime çevrilmişti.
Tek tek hepsini süzüp önüme döndüm ve kollarımı masaya yasladım.
"Ben Lalisa'yı özledim." hemen yanımda oturan Jaehyun'un kulağına fısıldadığımda bıkkınlıkla omuzlarını düşürmüştü. Son 24 saattir sürekli Lalisa'dan bahsediyor, bir eve sıkıştığım bu üç adamın başını ağrıtıyordum.
"Sen hiç konuşma," sinirle bağırdığımda kaşları çatılmıştı. "sana olan nefretim sesini duyunca artıyor."
"Şu aptal karantina değil siz beni öldüreceksiniz." Jaehyun söylenerek arkasına yaslandığında dizlerimi kendime çekerek sandalyede tuhaf bir pozisyon aldım.
2 gündür Jaehyun yüzünden karantinadaydık. Jungkook'un beni eve getirdiği gece Jaehyun'un ateşi 39 dereceye kadar çıkmıştı ve sağlık görevlileri tarafından hepimiz bir eve tıkılmıştık.
Üstelik testinin negatif olmasına rağmen bu karantinaya devam etmemiz söylenmişti. Tam tamına 7 gün bunları çekecektim.
"Ağrı kesici var mı?" Jimin yorgunlukla mırıldandığında oturduğum yerden kalkmış ve ahşap dolaba ilerlemiştim.
Sevmesem de ona şu sıralar acıyordum. Ben Jaehyun'la uyuyordum Jungkook ise benim yatağımda uyuyordu. Gariban Jimin ise Jaehyun'un hiç ama hiç rahat olmayan -denendi ve kanıtlandı- koltuğunda uyuyordu.
İlaç paketinden bir tablet çıkarıp Jimin'e uzattığımda boşalan bardağına su doldurup yerime oturdum.
"Abur cuburlar bitti mi?" cevabından deli gibi korktuğum soruyu ortaya attığımda Jungkook istediğimi vermiş ve usulca kafasını sağa sola sallamıştı.
O kadar sıkılıyordum ki evde Yeonjun'un saçma sorularını bile özlemiştim. Okula gider gitmez alnının ortasından şak diye öpecektim.
Annem her zaman erkeklere dikkat etmemi söylerdi. Canını yakarlarsa iyileşmek için uzun zamana ihtiyacın olur, derdi. Öyle de oluyordu.
Her ne kadar şimdilik iyi hissetsem de, yaşadıklarım normal bir insanın kaldırabileceği türden değildi. Biliyordum, güçlüydüm.
İki erkekten de büyük darbeler yemiştim ve şimdi ikiside benim evimde, benim mutfağımda yemek yiyordu.
Umarım boğazında kalır Jungkook'a bakarak söylendiğimde sanki birinin onu süzdüğünü anlamış gibi etrafını incelemiş ardından da bakışlarını üzerime sabitlemişti.
