𝙬𝙞𝙣𝙩𝙚𝙧 ʳᵒˢᵉᵏᵒᵒᵏ

beginning of the end - 7

beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen

Issız sokağın loş ışığı yanımda ki bedenin yüzüne çarparken esnememek adına dudaklarımı birbirine bastırıp elimi alnına yerleştirdim.

Fenalaşması son isteyeceğim şey bile değildi ve Jaehyun işleri zorlaştırıyordu. Hastaneye gitmek istememesi çocukluktan başka bir şey değildi.

30 yaşında, aklı başında bir beyefendi olacağına genç aşıklar gibi sızlanıyordu.

Ateşinin biraz olsun düşmesinin verdiği mutlulukla gülümsediğimde kollarının arasından çıkıp yatağın diğer ucuna yuvarlandım.

Tüm gece ona bir şey olacak korkusuyla uyuyamamış, yatakta bir sağa bir sola dönerek saat başı ateşini kontrol etmiştim.

On dakikalık boşluğumu doldurmak amacıyla gözlerimi kapattığımda belime dolanan kolla tedirgince alt dudağımı ısırdım. Neden utanıyordum ki ondan?

"Senin için bir arkadaştan daha fazlası olmak istiyorum." sesi bir kez daha beynimin içerisinde yankılanırken huzursuzca yerimde kıpırdanıp bedenimi Jaehyun'a çevirdim.

Uyuyan bir adam beklerken beklediğim görüntünün dışında bir manzara ile karşılaşmıştım. Baygın gözleri ile yüzümü inceleyip gülümseyen Jaehyun, belimden çekip göğsümü göğsüne yasladığında sıcak bedeni yanmama neden olmuştu.

"Uyumadın değil mi?" dedi saçlarımda ki parmağı yavaşca hareket ederken. "Gözlerin ağrımış olmalı, bir de işe gideceksin." hafif sinirli bir tınıyla konuştuğunda hemen ardından öksürmüş ve benden uzaklaşmıştı.

"Beni boşver de iyi misin sen?" yatakta oturur pozisyona geçip yorganı boynuna kadar örttüğümde en ufak bir tepki dahi vermemişti.

"Asıl sen boşver," dedi bileğimden çekip tekrar yatırırken. "Yarım saat uyu sonra seni işe bırakırım."

Dudaklarım şaşkınlıkla aralanırken kaşlarım çatılmıştı. "Hastasın araba sürmene izin vereceğimi mi sanıyorsun?"

"Sana bulaştırmaktan korkuyorum ama okula ben bırakacağım." dedi gözlerini yüzümden ayırıp kafasını yastığa bırakırken. "Meydanı çok başı boş bıraktım köpekler sardı etrafını."

Yaptığı saçma benzetme kıkırdamama neden olurken Jaehyun'un kaşları alayla yukarıya kıvrılmıştı.

"Hoşunuza mı gitti hanımefendi?" dudakları belirsiz bir gülümsemeye ev sahipliği yaparken utanarak yavaşça dizine vurmuş ve yataktan kalkmıştım.

"Duş alacağım," dedim kendi odama gitmek için kapıya ilerlerken. "Çıktıktan sonra kahvaltı yaparız ve ben tek başıma okula giderim."

Cevap vermesini beklemeden kapıyı açıp çıktığımda koridorun soğuk havası yüzüme çarpmıştı.

Tanrı'm, kendi gibi odasıda çok sıcaktı!

Koridordan odama uzanan uzun yolu ilerlerken üzerimde ki tişörtü çıkarmış ve kendimce vakit kazanmıştım.

Banyoda üç saat üstümü çıkarmak için bekleyemezdim.

Banyonun kapısını açıp içeriye girdiğimde eşofmanımı da çıkararak duş kabininin içine girdim. Her sabah banyo yapan bir insan olmama rağmen birkaç gündür hayatımda ki hareketlilik yüzünden yapamamıştım ve kendimi oldukça kirli hissediyordum.

Uzun uğraşlar sonucunda ideal su ısısını ayarladığımda kısa bir duşun ardından banyodan çıkmış ve havluyu bedenime sarmıştım.

Kapının kulpunu ıslak parmaklarımla kavrayıp açtığımda gözlerimle koridoru kontrol edip yavaşça çıktım.