"အင္း..ထိုင္ၿပီးထမင္းစားေတာ့"
က်ေနာ္ထိုင္းခိုင္းေတာ့သူခ်က္ခ်င္းထိုင္ေလသည္။
တစ္ရက္လံုး ထမင္းစားခ်ိန္တစ္ခ်ိန္ဘဲ ထိုင္ရတာ
ဘေလာက္ထိုင္ခ်င္ေနမလဲ ကုိယ္ခ်င္းစာပါတယ္။
ဒါမဲ့သူက က်ေနာ္ နည္းနည္းေလး အလိုလိုက္တာနဲ႔
ကမ္းတက္လာတာမ်ိဳး။ က်ေနာ္ နည္းနည္းေလးမွ
အလိုမလိုက္တာ အာ့တာေတြေၾကာင့္ဘဲ။
အရင္က က်ေနာ့္ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္ မ႐ွိတဲ့အခ်ိန္
တုန္းကဆို ဒီထက္ပိုဆိုးေသးေတဗ်။
အာ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာရေမဆို က်ေနာ္တို႔စေတြ႔တဲ့
အခ်ိန္ေတြကုိ ျပန္သြားရေမထင္တယ္။
က်ေနာ္တို႔စေတြ႔တုန္းကဆို က်ေနာ္က အ႐ုပ္ေလး
လက္ေအာက္မွာေပါ့။ သူက က်ေနာ္ကုိ အျပန္
ခ်ယ္လွယ္တာ။ သူ႔စိတ္မွာထင္တာ အကုန္လုပ္တယ္။
ဘီယာဆိုလည္း ေသာက္ႏိုင္တယ္။ သူသာမူးၿပီးဆို
လူမွားၿပီး စကားေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးလာေျပာေသး။
ေဆးလိပ္ဆိုလည္း ေသာက္တတ္တယ္။
သူေျပာတာေတာ့ ေဆးလိပ္က သူရဲ႕
စိတ္ထြက္ေပါက္တဲ့ေလ။ တစ္ခါဆို မီးမီေလးနဲ႔
သြားလို႔ အခ်ဳပ္မွာ၁ရက္ေနခဲ့ရတဲ့ေန႔က႐ွိေသး။
ေအာ္..မီးမီးေလးဆိုလို႔ တျခားမထင္နဲ႔။
သူရဲ႕ဆိုင္ကယ္နာေမေလ မီးမီတဲ့။ သူ႔ပစၥည္းေတြဆို
အာ့လိုနာေမေတြ ထားတတ္တဲ့အက်င့္႐ွိတယ္။
ခုဆိုရင္ အာ့လိုေတြလား သူကလုပ္ရဲမွာ။ ဟတ္..
အင္း..ဘာလိုလိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ အျပင္ေလွ်ာက္မလည္
ရတာ ၁ႏွစ္၃လနဲ႔၉ရက္ေတာင္႐ွိၿပီ။
အရင္တစ္ေခါက္က အျပင္ထြက္တုန္းက သူ႔ကုိ
လူေတြဝို္င္းေငးေနၾကတာေလ။
ခ်စ္စရာေလးလို႔ေျပာတဲ့သူကေျပာ။
မွန္ေၾကာင္ေလးမွခ်စ္တာလို႔ကေျပာသူ႐ွိေသး။
က်ေနာ္လည္း အာ့တာေတြကုိ အျမင္ကပ္လို႔
အလုပ္အျပင္ ဘာမွမသြားခိုင္းတာ။
ေစ်းကုိလည္း အလုပ္ဆင္းရင္ လိုတာေတြကုိ
တစ္ခါထဲဝယ္ၾကတယ္။ အေရးမႀကီးရင္
က်ေနာ္လည္း အိမ္ထဲမွာဘဲေနျဖစ္တာမ်ားတယ္။
မနက္ျဖန္ဆို အားလပ္ရက္လည္း ေရာက္ၿပီ။
မနက္ျဖန္ေတာ့ အျပင္ေလွ်ာက္လည္ရေမ။
အိမ္ထဲမွာလည္းေနရတာ အ႐ုပ္ေလးလည္း
ၿငိမ္းေငြ႔လာေယာေပါ့။ အလုပ္မွာထမင္းစားရတာက
ဒီလို ကိုယ့္အိမ္မွာ စားရတာနဲ႔ ဘယ္တူပါ့မလဲ။
အာ့ေၾကာင့္ ႐ုံးဆင္းခ်ိန္ဘဲ ေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ေနရတာေပါ့။
ညေနစာ အိမ္မွာ စားရတာက ႐ွလြတ္ဘဲ။
ခုခ်က္ခုစားရတဲ့ ထမင္းပူပူေလးရဲ႕ အရသာက
က်ေနာ့္တြက္က ဘာနဲ႔မွ မလွဲႏိုင္ဘူးရယ္။
က်ေနာ္တို႔ ထမင္းစားၿပီးတာနဲ႔ အ႐ုပ္ေလးက ပန္းကန္
ေတြကုိ ယူၿပီး ေဆးေနေလသည္။ အာ့လိုဘဲ က်ေနာ္က အိမ္မွာဆို သူလုပ္ေပးတာနဲ႔ ဇိမ္က်ေနတယ္
ဆိုပါေတာ့။ သူပန္းကန္ေတြ ေဆးေနတုန္း က်ေနာ္က
အိပ္ခန္းထဲမွာ ဖုန္းသံူးေနတာက အက်င့္တစ္ခုပင္။
ဂိမ္းေတြေဆာ့လိုက္ လိုင္းေတြသံုးလိုက္ေပါ့။
"ေဒါက္..ေဒါက္..ေဒါက္"
"ဝင္ခဲ့..အ႐ုပ္ေလး"
ဒါကလည္း က်ေနာ္ျပဳျပင္ထားတဲ့ အက်င့္ထဲက
တစ္ခုေပါ့။ အခန္းထဲ ဝင္ေမဆို အျပင္ကတံခါးေခါက္ရေမလို႔။
