Bir Tutam Zorunlu Evlilik

Bölüm 11 ➰

Hastaneden bu yana 2 hafta geçmişti. Kaan da bende çok heyecanlıydım. Ikizlerim olucaktı. Tek isterken tanrı bize iki tane vermişti. Ama bu 2 hafta boyunca Kaan bir yandan da stresliydi. Gizli gizli telefon görüşmesi gece geç gelmeler.. Acaba hayatında başka biri mi var?!! 2 hafta boyunca bu sorularla beynimin etini yedim. Deniz ablayla da konuşmuştum bu konuyu ama o aldatmaz dedi. Bu kadar aşıkken neden aldatsın ki? Belki beni güzel bulmuyor. Kilo aldım yakında davul gibi olucam belki benden nefret edicek. Off lanet olsun!! Kapının çalmasıyla aşağı doğru indim. Kapıdaki kadını daha önce hiç görmemiştim ama Merve de değildi. Bu kadın 45-50 yaşlarındaydı.

" Kime bakmıştınız "

" Kaan Karayel'in evi değil mi? "

" Evet? "

" Siz kimsiniz? "

" Ben eşiyim de siz kimsiniz? "

" Ben Kaan'ın annesiyim. Seninle konuşmaya geldim "

" Annesi mi? Kaan hiç söz etmedi sizden ama buyrun geçin "

" Ne içersiniz "

" Su alabilir miyim "

" Tabi kii "

" Sizi dinliyorum "

" Seyy.. Kaan'ın babası zor durumda. Kumar borcundan dolayı kaçırdılar. Sizden yardım istemeye geldim "

" Kaan'ın bu durumdan haberi
var mı? "

" Yok. Eğer duyarsa zaten vermez. Ondan dolayı seninle konuşmak istedim "

" Denerim ama ne der bilmiyorum "

" Teşekkürler kızım. Ben artık
gideyim "

" Otırsaydınız "

" Kaan görmesin beni "

" Siz bilirsiniz "

***

Aksam eve Kaan gelmişti ve yine stresliydi. Aksam yemeği için masaya oturmuştuk. Kaan'ın telefonuna sürekli mesaj gelip duruyordu en sonunda telefonunu ve anahtarını alıp hiçbirşey demeden çıktı. Bu sefer bende gidecektim. Hemen taksi çağırdım ve Kaan'ı takip etmeye başladım. Resmen istanbuldan çıkmıştık. Terk edilmiş bir depo önünde durdu. Bende taksiden inip takip ettim. İçeri girdiğimde Kaan'ın babası bağlanmış bir sandalyede eli yüzü kan içinde bağlıydı. Bağırmamak için kendimi zor tuttum. Biraz daha bekledikten Bora da gözüktü. Oda onların yanındaydı. Kaan'la konuşmaya başladı adamlardan biri. Hiçbirşey demeden onları izledim taki silahı çıkarıp Kaan'ın babası Fuat Beyi vurana kadar. Büyük bir çığlık atmıştım. Adamlardan biri beni fark edicek olacak ki beni oldugum yere doğru gelmeye başladı. Merdivenlerden koşarak inmeye başladım. Adamın kolu tutmasıyla geri çekmeye çalışmıştım ama olmadı. Ne kadar çabalasamda kaçamadım. Adamın kolunu ısırdığım an beni bıraktı. Taç beni yakalayacaktı ki merdivenlerden aşağı doğru yuvarlanmıştım. Sadece 5-6 merdiven di. Ayağa kalkmamla kanamayı görmem bir oldu.

" Kaan!! "

Ağır adımlarla dışarı yürümeye başladım. O an polisler gelmişti. Ili polis beni tutup dışarıda ne olur ne olmaz diye çağırılmış ambulansa bindirdiler. Kanamam hala durmamıştı. En sonunda bayılmışım.

***

--- Kaan'ın Ağızından ---

Nerden çıkmıştı Esin. Böyle bir ana şahit olmasını istemiyordum!! Babamı kaybetmiştim borcu yüzünden ödenmişti ama adamlarım derdin başkaymış. O çığlığı duyunca kalbime birşey saplandı sanki. Adamların yanından koşarak ayrılmıştım. Heryer kandı meger o kan Esin ve Bebeklerime aitmiş. Ameliyata almışlardı Esin'i. Tam 2.5 saattir bekliyordum. Tanrım bebeklerime esin'e birşey olmasın nolur!!

" Neden kimse birşey söylemiyor??!!"

Etrafıma bağırmıştım. Kimse birşey demiyordu. En sonunda ameliyathanenin kapısı açılmıştı.

" Söyle?!! "

" Malesef.. "