One Pleasure Night FAS #1 (COMPLETED)

Episode 4

Trip

Halos apat na oras naming tinahak ang daan patungo sa Baguio City. Medyo kinakabahan na ako dahil sa zigzag na daan at meron pa namang hamog na ulap na nakaharang ngayon

. Dahil maaga kaming bumyahe mga 3:00 am ng madaling araw, para makarating kami ng maaga doon sa Fuenta Amare.

Sumakit na ang likod at puwet ko ka kaupo dito sa loob ng sasakyan. Napatingin ako kay Lucy na mahimbing na natutulog at katabi niya si Micy, bunsong kapatid ni Lucy. Si Tito Fred naman ang nagmamaneho ng sasakyan habang katabi niya si tita Lucia mommy ni Lucy.

The road filled with darkness, there are lot of pine trees standing along the way with proud and beauty on it. Ever since when I was a kid, I'm already fan of watching pine trees. I feel like there is something on it but I couldn't even know what it is.

Huminga ako ng malalim at pilit na pinipikit ang aking mga mata. I need to take a nap para hindi ako masyadong mapagod pagkarating namin doon.

Sabi ni Lucy 5:00 am pa aalis sina Adrian dahil sa jet lag. Kailangan pa nilang mag pahinga ng ilang oras. Kaya ito nauna kaming bumyahe patungo sa Fuenta Amare.

Umidlip ako ng kaunti dahil madilim pa naman ang daan. Wala pa akong nakikitang magandang tanawin dahil napapalibutan pa ng kadiliman ang kapaligiran.

Napamulat lang ako dahil sa sinag ng araw na tumagos mula sa bintana ng sasakyan. Kinusot ko ang aking mga mata at laking gulat ko nalang na nandito na pala kami sa parte ng Benguet.

Namangha na naman ako sa aking nakikita. I always love this place. Even though I already visited here for many times but still I can't control the happiness that I have feel right now.

Napadaan kami sa malawak na strawberry farm. I found people on the field, they are really hardworking and passionate on what they are doing right now. Despite of hardships but they manage to wear their smiles.

Bakit ganoon sila ka saya kahit nagbubungkal lang naman ng lupa? If I'm in their shoes for sure, I'm going to burst out.

Hindi ako papayag na maging isang dukha. I want to become rich and not like them.

Nang malagpasan namin ang taniman ng strawberry ay sumunod naman ang naglalakihang punong kahoy. I found it creepy but the peace and solitude was evident on the place.

Akala ko doon na magtatapos ngunit sa kabilang dulo naman ng daan ay matatagpuan ang malawak na flower farm. My mouth turns into an O shape because of the amusement on what I saw.

Different flowers on the field gives beauty on it. It looks like a magical place surrounded by aesthetic blossoms, blooming on the ground. Roses, lilies, sunflowers and many more. Inakit nila ang aking mga mata. How does it feel kung nakatira ka dito?

Pumasok sa aking isipan na ma inggit sa mga taong nakatira dito. Maaliwalas ang kanilang lugar. The air they breathed are brand-new. The mountains, hills and forest are stunning.

Walang-wala ang Maynila sa ganda ng lugar. Ngunit kung dito ako titira for sure hindi ko na magagawa ang mga pinaggagawa ko noon. It tasted bitter on my mouth. Kaya ipinagkibit balikat ko nalang ang mga iniisip ko.

Ang dami talagang pananim na makikita sa lugar ng Baguio. At kahit hindi buksan ang bintana ng sasakyan ay nararamdaman ko parin ang lamig mula sa labas ng sasakyan.

This place looks like a mini Alaska but the only lack from it was the presence of snow. Walang snow dito sa Baguio ngunit madami kang makikita na pine trees at malamig din ang temperatura sa lugar na ito.