~LANETLİ EV~ (TAMAMLANDI)

*KORKUNÇ GECE*

Gece olmuştu. Mia ve ben odalarımıza gidip uyuyorduk. Saat 00:03 olmuştu. Ben bir kabus görüp uyanmıştım. Su içmek için aşağıya indim. Suyu doldurdum ve oturmak için sandalyenin yanına giderken birden bir ayak sesi duydum. Çocuk kikirdemesi ve hafif mırıldama sesi geliyordu.

Hemen elimdeki suyu bırakıp Mia'nın yanına çıktım. Mia uyuyordu. Bana şaka yapıyordu sandım ve yatmak için odama gidiyordum. Sanki arkandan biri geliyor gibi hissettim.
Duvarda asılı duran tablo bir anda yere düştü. Hemen arkama döndüm. Kalbim hızlı hızlı atıyordu. Çok korkmuştum. Ellerim titriyordu. Bunuda Mia yapamazdı herhalde hemen odama gidip kapıyı kilitledim ışığı açık bırakıp yatağıma yattım. Onun ne olduğunu kavramaya çalışıyordum. Neydi o? Aklımda deli sorular vardı. Sabah olduğunda olanları Mia'yaya anlatcaktım.

Nihayet sabah oldu hemen Mia'nın yanına gittim. "Mia dün olanları duyman lazım"diye bağrıyordum. Mia kapısına gidip kapıyı açarken bir ayak sesi duydum. Kapıyı açtım. Mia uyanmıştı sandım fakat Mia hâlâ uyuyordu. Gözlerime ve kulaklarıma  inanamamıştım.

Bu bir şaka olsun istiyordum.
Ne yazık ki değildi. Mia'yı uyandırdım. Dün olanları anlattım. Fakat bana inanmadı. Ne kadar saçma olduğunu söyledi. Aslında gerçekten saçma gibi geliyor ama insan gerçekten yaşayınca inanması güç olmuyordu. "Bana inanmalısın Mia doğruyu söylüyorum bana inanmıyorsan tablo'nun yanına gidelim kırıldı ve yerdeydi"dedim.

Tablo'nun yanına gittik. Ama bir sorun vardı. Tablo yerinde sağlam bir şekilde duruyordu. Bu imkansızdı. Bu neydi böyle işte bu yüzünden Mia'yı doğruyu söylediğime inandıramamıştım. Ne kadar çabalasamda bana inanmayacaktı. Çünkü bu ev tamda bunu istiyordu. Taşınmamız iki gün bile olmamıştı. Mia yanında bebek kukki'yide getirmişti." Mia neden bebeği yanında gezdiriyorsun?"diye sordum. O da "ne var ki olamaz mı ben çok sevdim kukki'yi"dedi. Ben şoktan şok geçiriyor oldum. Beni deli sanar diye dün kü olayın çokta üzerinde durmamıştım.

Kahvaltı için aşağıya indim. Birşeyler hazırladım yedik. Ben dalgın ve sessiz bir şekilde dün kü olayı aklımdan çıkaramıyordum.
O bebektede birşeyler hissediyordum. Mia onu hiç yanından ayırmamasıda bir garipti. Bu kadar tuhaf ve ürkütücü görünmesine rağmen Mia ona bağlanması ve heryerde onu yanında getirmesi beni çok endişelendiriyordu.